De Corfu Trail - deel 1
Van Paramonas naar Benitses
De eerste wandeldag
We zijn bijtijds wakker en lopen om half acht naar het Sunset restaurant voor het ontbijt (vanaf 8 uur). Het simpele ontbijt bevat voldoende keus en er is dan ook genoeg te eten en drinken. Een controle van het weerbericht geeft nog steeds een regenachtige middag vanaf een uur of twee.
De wandeling begint over een stukje van de weg en gaat dan de olijfboomgaarden in. Het pad is overwoekerd en daardoor soms lastig te volgen. Ik prijs me gelukkig met de GPS route. Die is duidelijker dan de beschrijving van de route die weliswaar duidelijk is, maar ook cryptisch voor als je hem niet kent. De beschreven afstanden zijn sowieso onduidelijk met soms elke 50 m een beschrijving en dan weer 500 m niks. Het is dan ook lastig inschatten waar de beschrijving zich zou moeten bevinden en op welke afstand van het huidige punt dat zou moeten zijn.
We klimmen het eerste stuk vrij stijl want we moeten de 345 m hoge heuvelrug over. Eenmaal op de rand hebben we een mooi uitzicht over het binnenland. We beginnen hier met dalen naar de dorpen Ano Pavliana en Kato Pavliana. We dalen verder af naar Vouniatades en lopen eerst door olijfboomgaarden (zie het 360 graden panorama) en bloemenvelden voordat we de heide oplopen. Dat is niet vergelijkbaar met de hei in Nederland. Hier staat het toch al snel anderhalve meter hoog. De bloemenvelden bevatten vele kleuren. De diverse fruitbomen erbij zorgen voor een zoete geur in de lucht. Zo zien we onder andere citroen, vijg, abrikoos en uiteraard de olijfbomen.
Naast de vele bloemen zien we ook onnoemelijk veel dieren. We horen regelmatig (en zien een enkele) hagedis door het struikgewas scharrelen.
Ineens schiet er iets dat lijkt op een bruine slang van het pad het hoge gras in. Dit blijkt na onderzoek een zogenaamde 'slow worm' te zijn. Dat is een hagedissen soort zonder poten.
De vele vlinders in allerhande kleuren (wit, geel/groen, wit met zwart en vele schakeringen bruin), rupsen, krekels in diverse formaten en kleuren (die soms ook op je broek een stukje meeliften) en vele vliegende insecten die we horen zoemen.
Alles is erg tam zo in dit niemandsland. Alleen de honden blaffen luid, maar zitten vaak aangelijnd of kruipen van angst onder de auto's weg.
Ik loop een flink stuk sneller dan Kiyoko. Naar boven is het verschil niet heel groot, maar op vlakke stukken en bij de afdaling moet ik regelmatig even op haar wachten. Eigenlijk loop ik te snel. Kiyoko volgt vrijwel precies de in het programma aangegeven looptijden. Alleen het laatste deel gaat moeizamer. Last van haar enkel heeft ze nagenoeg niet meer.
Om half een zijn we het heideveld overgestoken en komen aan in Strongili. Precies op de hoek van het pad en de hoofdstraat, waar we rechtdoor moeten, staat Spiros Taverna. We zijn vandaag de eerste wandelaars van de Corfu trail krijgen we te horen. Kiyoko dringt aan op een pauze en dus lunchen we hier. Een goede keuze, want het blijkt zo ongeveer de beste stek van het dorp. De huisgemaakte (dat is overigens alles) Mousaka smaakt ons uitstekend. Volgens zeggen van de waard komen alle groenten uit eigen tuin. De olie druipt er uit, maar dat lopen we er zo wel weer af. Na € 22,- incl. fooi afgerekend te hebben (incl. de drank) lopen we om 1 uur weer verder.
Zou het nog gaan regenen? De waard weet het ook niet. Het lijkt nu weer wat lichter te worden, dus we hopen er het beste van. We beginnen weer te klimmen, want we moeten de tweede heuvelrug nog over. Via het dorpje Komianata komen we uit in Coyevinas / Stavros. Eenmaal boven op de heuvelrug hebben we een prachtig uitzicht naar het Noorden en Oosten. In de verte ligt Corfu stad en links daarvan de hoogste berg van het eiland: Pantokrator, met op de top vele masten. Vanaf hier volgen we de weg naar Benitses. Nou ja weg is een groot woord. Soms geasfalteerd, dan weer opgebouwd uit betonnen platen, alles voorzien van vele gaten en iets breder dan een auto. Hier worden we als het goed is morgen met de auto omhoog gebracht voor de start van de volgende etappe in Stavros.
Inmiddels is het half drie en begint het toch nog heel licht te spetteren. De ene spetter is alweer opgedroogd voordat de volgende de grond raakt. Het laatste stukje van deze weg naar Benitses is nog vrij stijl. Als we het dorp inlopen en linksaf de hoofdweg ingaan komen er al wat meer druppels. Op het moment dat we om kwart over drie het terrein van het Arches hotel oplopen worden de druppels aanzienlijk groter en vallen deze vaker. De grond wordt nu echt nat. We zijn dus net op tijd binnen. De rest van de middag druppelt het langzaam verder. Met 21 graden is het nog steeds niet koud. De douche, hoe simpel ook, bevalt prima; even rusten.
Feiten: afstand 19,3 km in 5:53 uur, stijgen 800 m, dalen 831 m, hoogste punt 355 m
Dineren doen we aan de rand van het oude dorp: Kiyoko Octopus en ik de Tsipoura oftewel Sea Bream, hetgeen iets van Dorada zou zijn. We hebben met de olijven vooraf lekker gegeten (€ 39,50 incl drank).
Bekijk de route van Paramonas naar Benitses.
Van Stavros naar Pelekas
De tweede wandeldag
We staan weer om zeven uur op. Eerst om acht uur is het ontbijt. Dat is vrijwel overal zo. Eigenlijk willen we graag vroeger eten. Des te eerder kunnen we ook weer op pad. Vandaag kan dat sowieso niet, want we moeten op onze chauffeur wachten. Vandaag komt Chris, de man van Anna, ons om iets over half negen ophalen om ons naar Coyevinas / Stavros te brengen langs dezelfde weg als die wij gisteren omlaag gelopen zijn. Hij zet ons om 5 voor 9 af bij de start van de route en brengt meteen de koffers door naar Pelekas.
De route begint op een breed pad, maar gaat snel over in een smal, soms nauwelijks zichtbaar en overgroeid paadje door het groen. We lopen door hoog gras, door overgroeid struikgewas en onder boompjes door. Af en toe is het kruip door sluip door. Langzaam klimmen we steeds hoger totdat we ineens op een wat breder pad komen, hetgeen het dorpje Ano Garouna blijkt te zijn. Wij steken de straat recht over en gaan verder door het struikgewas. Op naar de top, waar we na anderhalf uur aankomen. Dit is Agii Deka, met 535 m de tweede hoge berg van Corfu. Boven rusten we even en genieten van het mooie uitzicht naar het zuiden van het eiland. Het hoogste punt is voorbehouden aan de radarbol op de naastgelegen top. Het is van een afstand af lastig te bepalen welke van de twee nu echt de hoogste is.
In een uurtje zouden we moeten kunnen afdalen naar het gelijknamige dorp, maar dalen is voor Kiyoko een crime, met als gevolg dat we er net zo lang over doen (als om naar boven te komen). Ook die afdaling gaat weer door struikgewas en pas aan het einde over wat bredere paden. Agii Deka dorp is ook superklein en dus lopen we vrijwel direct door naar het volgende plaatsje: Kamara. Dat passeren we na een uurtje op het brede bospad aan de bergzijde en lopen in een goede 40 minuten door naar Sinarades.
Het is verbazingwekkend hoe slecht de route vandaag aangegeven staat. Op hele stuken is er geen enkel teken, noch het schildje in de vorm van een wiebertje, noch een gele lik verf op stenen, palen of bomen te zien. Gevolg is dan ook dat we kort na Kamara bij een kerkje verkeerd lopen en de naast het pad gelegen Olijfboomgaarden inlopen. Dat pad is netjes aangelegd en makkelijk te lopen. Op een gegeven moment voel ik toch nattigheid en keer terug naar het kerkje. Het echte pad is overgroeid en loopt iets verder van het kerkje af naar rechts. Het is niet heel vreemd dat ik dit gemist heb. Gelukkig helpt de GPS route op de kaart enorm.
Sinarades is duidelijk groter en het lijkt ons een gezellig dorpje met een supermarkt en diverse restaurantjes. Hier maak ik weer een 360 graden panorama. We lopen langs het folklore museum dat erg bekend zou moeten zijn, maar wij gunnen ons niet de tijd om er naar binnen te gaan. We gaan lekker lunchen: een pasta met kaas en een Griekse salade. Beide delen we en na drie kwartier gaan we voldaan weer op pad.
Vanaf Sinarades doen we er, via het minidorpje, zeg maar enkele huizen, Yialiscari, toch zo'n twee uur over om naar onze eindbestemming Pelekas te komen.
Dit laatste stuk is nagenoeg vlak (hoewel het uiteraard een heuvellandschap blijft) en gaat via brede beton- en asfalt-paden.
Vanaf het Aerostato uitzichtpunt kun je mooi Agios Gordios zien liggen. Hier verblijven we vanaf volgende week.
Eenmaal in Pelekas zien we veel pensions en zoeken de onze er uit: Jimmy's Taverne. Dit ligt onderaan de route naar het uitzichtpunt op de top: Kaisers Throne.
Kiyoko blijft op de hotel kamer en ik besluit direct de 800 m (afstand, hoogteverschil 35 m) omhoog te lopen. Dit uitzichtpunt zou toebehoord hebben aan een de Duitse keizer Wilhelm II die hier een huis gehad zou hebben. Ik zie slechts een luxe hotel restaurant met een aanlokkelijk zwembad waar ik helaas geen gebruik van kan maken. Het uitzicht is prachtig en je kunt een flink deel van het eiland overzien. Zo ook heel duidelijk Corfu stad met zijn beide forten, de hoogste berg van het eiland: Pantokrator, en de beide punten van de Agii Deka waar wij eerder vandaag bovenop stonden. Ook hier maak ik nog een 360 graden panorama.
Op de terugweg zitten er twee mensen langs de kant van de weg die de route vragen. Het blijken Nederlanders te zijn die ook een deel van de Corfu trail lopen, maar dit op eigen gelegenheid doen.
Ze willen nog wat verder lopen en ik wijs ze dan ook de weg.
Om 5 uur ben ik dan ook weer terug en geniet van de douche. Het blijft mij verbazen dat zo vele hotels geen douchegordijn hebben en geen douchestang.
Dat maakt het douchen er niet makkelijker op en alles in de badkamer wordt drijfnat.
Feit: aangegeven route 16,9 km en 6 uur lopen. Actueel voor ons: 18,2 km in 6:20 uur, grootste hoogte 535m, stijgen 722m, dalen 742m.
Het was een mooie zonnige dag met temperaturen rond de 23 graden.
Eten doen we simpel in het Jimmy's Taverne: rijst met kip en champignons. Helaas hebben ze geen ijs en dus lopen we naar de supermarkt iets verderop om daar een ijsje te kopen.
Bekijk de route van Stavros naar Pelekas en de route in Pelekas naar Kaiser's Throne.
Van Pelekas naar Liapades
De derde wandeldag
Vandaag gaat de route verder naar Liapades. Gisteren was die al slecht aangegeven, maar vandaag is dat nog minder. Helaas mist er in de GPS route die ik gekregen had ook een deel, dus dat wordt zoeken. Om te beginnen dalen we af naar het Myrtiotissa strand. Volgens zeggen zou dit (naaktstrand) het mooiste strand van de wereld moeten zijn, maar dat vinden wij wat overdreven gesteld. Als we uitkijken vanaf de klif over het strand zit daar iemand van het uitzicht te genieten. Dat blijkt een Nederlander die hier al ruim 10 jaar komt en hij verteld ons dat er ondanks verwoede pogingen van de Grieken toch steeds meer zand afgeslagen wordt. Het strand was in het verleden zeker 15 m breder. Nu is er nog slechts een klein strookje van over (helaas).
We lopen naar beneden langs het strand en gaan vrijwel direct weer omhoog richting het klooster. De omschrijving geeft hier aan "30 meters before the monastery veer left on a track. Running between shrubs the track turns uphill". Wat wij aantreffen is echter een parkeerterreintje met een nauwelijks zichtbaar pad naar het strand. Hoe wij moeten lopen is "follow the path just left of the gates to the monastery grounds. The path swings round the wall of the monastery grounds and turns uphill". Zoals je ziet is dat heel wat anders. Ook hier, en op vele andere plekken, helpt de GPS route ons, maar zoals gezegd is die niet compleet.
Als we boven komen bij de antennes die we eerder zagen volgen wij het pad dat van gravel overgaat in beton. Als we een flink eind omlaag gelopen zijn blijkt dat we bij die antennes ergens de bosjes in hadden gemoeten (niets van gezien daarboven). Dit pad loopt echter evenwijdig een het andere pad dat wat lager ligt, en dus vervolgen wij onze weg om uit te komen in Vatos. Het uitzicht over het binnenland is mooi.
In Vatos lopen we echt verkeerd en volgen niet het pad door het dorp (stom), maar lopen vrijwel rechtdoor om uit te komen in Ermones. Hier steken we de brug over en lopen een stukje terug langs de hoofdweg. Vervolgens pikken we de route weer op en zien borden naar het Theotoki estate: de grootste wijn- en olijven-handelaar van Corfu. Voordat we er zijn slaan we linksaf. Vandaag maar niks proeven (als dat al kan). Als de route naar rechts wijst, er zijn echt nergens tekens van de Corfu trail te bekennen, lopen we een grasveld in. Dit veld met gras en wilde bloemen van al snel een meter hoog doorkruisen we zo goed en zo kwaad als we het karrenspoor kunnen ontdekken. De route wijst ons naar rechts en dus lopen we door het open veld naar de bomenrij die tegen de heuvel aan ligt. Hier gaan we links en het pad wordt zowaar steeds duidelijker totdat het een gravelweg / dirtroad wordt. Dit pad mist in de GPS route, maar staat wel als pad op de Open Street Map in mijn GPS apparaat aangegeven. Ik weet dus dat ik goed zit.
Halverwege deze track hoor ik ineens geroep. Het blijkt het Nederlandse stel te zijn die ik gisteren de weg wees! Ze stellen zich voor als Monique en haar dochter Marilyn uit Enschede (ze wonen feitelijk in Gronau). Zij hebben geslapen in Ermones en zijn vanmorgen laat vertrokken. We besluiten samen verder te lopen, want we hebben hetzelfde, voorlopige, doel. We steken een weg over en vervolgen het pad dat in de GPS getekend staat. Dat is ook zo zichtbaar voor een paar tiental meters. Daarna zitten we in de olijfboomgaard: fout, teruglopen dus. Het pad van de GPS-kaart volgen betekent traverseren door een 75 cm hoog grasveld. We kriskrassen door het open veld en komen uiteindelijk op een weg uit. We hadden beter eerder gewoon de weg kunnen volgen, want dan waren we ook hier uitgekomen. De rest van de GPS route voert ons weer netjes naar Giannades waar we om 1 uur aankomen. Hier is er echter geen Taverne en dus kopen we onze lunch bij de supermarkt en eten we de komkommer en tomaat op de hoek van de straat.
Een half uurtje later vertrekken we weer over het nu goed te volgen pad (maar wederom slecht met "Corfu trail" gemarkeerd) naar Liapades. Dit pad is een gravel road door de olijfboomgaarden en mooi om te zien. Het lopen gaat vandaag sowieso al een stuk makkelijker, omdat vrijwel alle paden zeer goed begaanbaar zijn. Kiyoko is weer hersteld en onze loopsnelheden liggen niet veel uit elkaar.
Eenmaal in Liapades blijkt dat een leuk dorpspleintje te hebben waar we wat foto's en een 360 graden panorama maken. Ons hotel ligt vlakbij het strand. En dus lopen we de laatste kilometer naar beneden. We komen uit op het terras van een groot restaurant en kijken in de rondte. Geen hotel aanduiding te zien. Navraag leert dat dit het is en samen met het pand aan de overkant, en het zwembad! het Beach Hotel vormt. We checken in, brengen de spullen naar de kamer en drinken nog wat met Marilyn en Monique. Zij twijfelen nog, maar besluiten uiteindelijk ook hier te gaan slapen en krijgen de kamer naast ons.
Het zwembad is heerlijk, fris, maar na even wennen een weldaad voor het lichaam. Aan het strand, 200 m verderop, maak ik nog wat foto's en Kiyoko kan het niet laten om even het zoute water te proberen.
Helaas is op mijn hiel een blaar doorgekomen die ik al enkele weken voelde aankomen. De blaarpleisters doen wonderen. Gevolg is dat ik er verder ook geen last meer van heb.
Feit: 24,7 km in ruim 6 uur met 720 m stijgen en 912 m dalen.
In de avond eten we, samen met de andere Nederlanders, in het naast het hotel gelegen Cricketeer Taverne dat eigenlijk één complex is met het Beach hotel. Een voorafje en een lekker hoofdgerecht, biertje erbij en de avond is compleet.
Bekijk de route van Pelekas naar Liapades.
Lees verder onder De Corfu Trail - deel 2.
