Noord IJsland
Vervolg van Zuid en Oost IJsland
Zondag 30 juni 2013 - Dettifoss, Myvatn en omgeving
We hebben ook vandaag weer vele kilometers af te leggen en vertrekken dus op tijd uit Breiddalsvik. We rijden naar de 1 (de ringweg om IJsland) toe en gaan noordoost in de richting van Egilsstadir.
Al na een kilometer of 20 komen we op een onverhard stuk weg, een zogenaamde hard gravel road. Deze is prima begaanbaar, ook voor gewone auto's, maar de maximum snelheid ligt wel op 70 a 80 i.p.v. de 90 op het gedeelte met asfalt.
Ook nu komen we weer diverse schapen op de weg tegen waarvoor we soms flink moeten afremmen. Gedurende de 24 kilometers op de onverharde weg komen ons slechts 6 auto's tegemoet.
Dat zegt wat over de ruimte in dit land en de enorme uitgestrektheid.
Van de 310.000 IJslanders wonen er 198.000 in Reykjavik. Dat laat de overige 112.000 inwoners verblijven in een gebied dat 3 keer zo groot is als Nederland.
Omdat het zo rustig is zet ik ten noorden van Egilsstadir de auto op de weg stil en maak een 360 graden panorama van dit uitgestrekte gebied.
Waar het eerste deel de fjord uit nog ruig en bergachtig was is dit gedeelte open en ruim. De omliggende bergen liggen behoorlijk ver weg.
Een flink stuk verder op de route komen we meerdere naamloze, maar hele grote watervallen tegen die met grote kracht enorme hoeveelheden smeltwater van de berghellingen doet komen.
De berghellingen die hier nog volop met plakken ijs bedekt zijn. Waar het bij ons vertrek nog 12 graden was is het inmiddels afgekoeld tot een graad of 9. Toch zitten we pas op een hoogte van zo'n 300 meter.
Net voorbij de afslag van weg nummer 85 naar Vopnafjödur maak ik opnieuw een 360 graden panorama in een gebied met de moeilijke naam Mödrudalsfjallgardar.
Dit is een ruig en kaal gebied met stenen alom en een weids uitzicht.
Eerst na 245 km. gereden te hebben komen na bijna 4 uur aan bij de Dettifoss. Wij hebben hierbij gekozen voor de toegang via weg-nummer 862 die volledig is geasfalteerd tot aan het parkeerterrein. Je kunt ook op de andere over kijken, maar moet dan via een gravel road rijden. Dit is een spectaculaire waterval waarvan men zegt dat het de grootste is van Europa in hoeveelheid waterverplaatsing. Vlak ervoor ligt de Selfoss. De Dettifoss, waar we vanaf het parkeer terrein eerst naar toe lopen, stuwt door de wind zoveel waterdamp omhoog dat je alleen wanneer je echt kletsnat wilt worden naar de rand ervan kunt lopen. Daar hebben wij nu geen zin in, want het is niet alleen 8 graden, er staat ook nog eens een harde koude wind die hier makkelijk over de open kale vlakte waait. We lopen door naar Selfoss waar ik weer een 360 graden panorama maak. Hierop is ook nog altijd de spray te zien die Dettifoss opwerpt. Deze spray wordt overigens door de wind vele kilometers meegevoerd. Als we terug rijden komen deze spetters op de autoruit terecht. Heen dachten we nog dat het eventjes regende, maar terug vallen de spetters op vrijwel dezelfde plek. Verder regent het nu ook (nog) niet (hoewel de bewolking wel steeds dikker wordt).
Op het kaartje staat de route die we lopen bij de watervallen.
Vanaf Dettifoss, waar overigens niets te krijgen of te kopen is, maar waar wel een net toilethuisje staat, rijden we de 45km. naar Myvatn. Het Myvatn meer ligt in dezelfde breukzone van het Atlantisch rif als Thingvellir. Deze band loopt als een S-vorm over heel IJsland heen. Onze eerste stop is bij het Hverarond geothermisch gebied. Hier komt niet alleen stoom en heet water uit de grond, maar zien we ook kokende modder in diverse diktes. Hier maak ik een filmpje dat te zien is op mijn Youtube kanaal. De stoom komt uit hopen opeengestapelde rotsen en lijkt verdacht veel op een fluitketel. Het maakt ook een behoorlijk kabaal. Ze noemen dit Solfataras. Bekijk een filmpje hiervan op mijn Youtube kanaal. We lopen rond over dit gebied op 400 meter hoogte en zien de veelkleurige grond waar silica, gips en zwavel op afgezet is. Het 360 graden panorama laat dit goed zien.
De volgende stop is Grjotagja. Dit is een plek gelijk aan Thingvellir, waar de grond open splijt als gevolg van het uit elkaar drijven van de tectonische platen van Amerika en Europa.
De temperatuur daalt steeds verder en de wind heeft op deze open vlakte goed vat op ons.
Het is maar goed dat we handschoenen en muts bij ons hebben. Inmiddels is het geheel bewolkt geworden.
Eigenlijk waren we van plan om op de Hverfell krater, die bijna 500m. hoog en ruim 1000m. in diameter is, te gaan wandelen, maar daar worden we waarschijnlijk vanaf geblazen.
We rijden er dan ook slechts langs, maar zien wel stoere mensen bovenop lopen.
Wij rijden door naar de Dimmuborgir rots formaties. Deze zijn waarschijnlijk gevormd toen de wal rond een meer met hete lava het begaf en de al wat afgekoelde lava achterbleef terwijl de hete vloebare lava eruit vloeide. Wat te zien is in de vorm van blokken steen in diverse grillige formaties. Er zijn diverse bogen te zien en midden in deze rotspartijen maak ik opnieuw een 360 graden panorama. De IJslanders zijn een aantal jaar geleden begonnen om dit gebied van begroeing te voorzien. De grond is hier zo los dat anders alles weg erodeert. Als we hier een rondje van ongeveer 2 km. lopen begint het ook zachtjes te regenen. Gelukkig lopen we hier wat beschut uit de wind waardoor het iets warmer aanvoelt.
Bekijk het kaartje van de wandelingen die we vandaag gemaakt hebben.
Zodra we echter op zoek gaan naar onze laatste bezienswaardigheid gaat het harder regenen en hoor ik ineens een vreemd signaal uit het dashboard komen. Er begint ook een lampje te knipperen met een sneeuwvlokje. De autothermometer geeft 4 graden aan. Dat laat deze kennelijk ook horen met een signaaltje. Het is 5 graden als we een kort wandelingetje maken over en langs de Skutustadagigar kraters. Deze pseudo kraters aan de zuidkant van het Myvatn meer zijn gevormd door gas explosies toen gesmolten lava in het koudere water stroomde. Hier maak ik ook mijn laatste 360 graden panorama van deze dag.
De regen heeft ook zo zijn voordelen. Myvatn staat bekend om zijn muggen. Wij hebben er geen een gezien vandaag.
Door de regen is de auto tevens lekker schoon gespoeld en de ruitenwissers hebben hun werk op de voorruit goed gedaan: alle muggen weg!
We hebben vandaag meer gezien dan we eigenlijk dachten te kunnen doen.
In totaal hebben we zo'n 6 km. gelopen. Na de initiële 245 km. en 45 km. hebben we met de auto nog zo'n 50 km. afgelegd tot ons hotel.
Ook nu slapen we weer in een apart gelegen huis, dat we dit keer wel met anderen moeten delen.
Ik vermoed dat het een IJslandse woning is geweest waar nu in elke kamer een slaapkamer voor gasten in gemaakt is. Het toilet en de badkamer delen we en zijn duidelijk later bijgebouwd.
Eten doen we in het naastgelegen hotel. Dat is vanavond een buffet met diverse IJslandse specialiteiten. Vreemd genoeg verschilt de smaak niet heel erg van het Nederlandse eten.
Toch smaakt het goed, maar het is met 5900 kronen wel prijzig.
Bekijk het kaartje van de route die we vandaag gereden hebben en waarop ook de bezienswaardigheden staan aangegeven.
Maandag 1 juli 2013 - Godafoss en Akureyri
Vandaag hebben we een rustige dag. Het is zwaar bewolkt en om die reden besluiten we om niet meer terug te gaan naar Myvatn.
In plaats daarvan rijden we pas om 10 uur verder naar het westen en komen al na een kilometer of 20 aan bij Godafoss.
Dit is een flinke waterval, niet heel hoog, maar wel flink breed. Deze ligt pal aan de snelweg en is daardoor makkelijk bereikbaar.
Vanaf beide oevers is de waterval goed te zien.
Vanaf Godafoss rijden we dan direct door naar Akureyri, waar we na zo'n 50km. aankomen. Dit is de 2e stad van IJsland en heeft ongeveer 18.000 inwoners.
Het is er erg rustig (zoals in alle andere plaatsen ook). Er is een winkelstraat en de grote kerk, die stamt uit 1940, ligt midden in de stad bovenop een heuvel.
De glas-in-lood-ramen zijn mooi gemaakt. Een ervan komt uit een Engelse kerk die in 1940 gebombardeerd is. Deze kerk stamt uit 1940 en het raam is kennelijk gespaard gebleven en direct over gezet.
We lopen door de winkelstraat naar het Hof. Dat is het nieuwe conferentie en muziekcentrum. Verder is er niet heel veel te zien of te doen.
Volgens de digitale reisgids die we gebruiken zou je in restaurant Strikid een heerlijke chocolade cake moeten kunnen krijgen.
We lopen terug de stad in en gaan naar de 5e verdieping. Vanaf het terras van restaurant Strikid heb je een mooi uitzicht over het dal en de stad.
Vanaf dit terras maak ik een 360 graden panorama. De koffie met cake, die warm blijkt te zijn, bevat een laagje stevige slagroom, een bolletje ijs en een aardbei.
Het is niet goedkoop, maar smaakt lekker. Als de cake komt krijgen we tevens een potje koffie erbij om de koppen nog eens te vullen. Keurige service dus.
We leggen de laatste 9km. naar onze slaapplaats af en komen daar al om twee uur aan.
We checken in en rijden dan de fjord uit naar Dalvik. In Dalvik is ook niet heel veel te zien en dus besluiten we om maar terug te rijden.
Ik maak een kleine omweg en blijk bij een vogel broed-gebied uit te komen. We bekijken de vele vogens die vrolijk kwetterend rondfladderen en maak diverse foto's.
Waar we vanmorgen nog met 8 graden weg gingen was het bij Godafoss al 11 graden geworden.
Op de pas richting Akureyri was het nog maar 4 graden en bij Akureyri is het al weer 7 graden.
Veel meer wordt het niet. Het is nog steeds zwaar bewolkt en de wolken hangen bovendien erg laag waardoor de toppen van de heuvels veelal niet te zien zijn.
Eten doen we 's avonds in het Italiaanse restaurant in Akureyri.
Bekijk het kaartje van de route van vandaag.
Dinsdag 2 juli 2013 - Walvis safari vanuit Husavik
We rijden bijtijds de 100 km. naar Husavik dat ligt aan een brede baai. Wanneer we Akureyri uitrijden is het een graad of 7. Op de pas die we over moeten knippert het sneeuwvlok symbooltje weer: 4 graden. Richting Husavik wordt het eerst wat warmer en dan weer kouder, omdat het water een koelend effect heeft. Uiteindelijk is het 6 graden als we aankomen. We lopen naar het ticket office en krijgen te horen dat het nog niet zeker is dat we ook echt gaan varen vanmiddag. Er zijn diverse tochten gecancelled vanwege het slechte weer: harde wind en ruwe zee. Op dit moment zijn er twee boten buiten en we horen pas vlak voor tijd of die vanmiddag nogmaals gaan.
We gaan daarom eerst naar het walvis museum. Hier is veel interressante informatie over walvissen in het algemeen en de soorten in IJslandse wateren in het bijzonder, maar ook over de voormalige IJslandse walvisvaart te zien en te lezen. Na een goed uur staan we weer buiten en hebben nog niet alles gelezen (wel gezien). We lopen terug naar het ticket office en na enig wachten krijgen we onze tickets op vertoon van de voucher. We gaan vanmiddag dus de oceaan op. We gaan aan boord van het grootste schip van North Sailing: de Nattfari. Dat is een traditioneel eikenhouten schip dat vroeger dienst deed als vissersboot. We kopen ergens een broodje, drinken een kop koffie en gaan aan boord.
Eenmaal aan boord krijgen we pakken aangereikt die we, ondanks dat we zelf al warm aangekleed zijn, toch aantrekken. Ook zijn er voor de liefhebbers mutsen en wanten beschikbaar, maar die hebben we zelf meegenomen (en zijn ook hard nodig). Eenmaal buiten de haven blijkt het inderdaad behoorlijk hard te waaien, is de zee ruw en zijn de golven een meter of drie hoog. Het schipt stampt en rolt behoorlijk. Dit is goed te zien op de film op mijn Youtube kanaal waarbij ik de camera op de mast gericht houd. De gids die af en toe wat verteld gaat naar de ruimte boven de stuurhut, omdat ze daar beter uitzicht heeft. Wie wil mag mee: dat zijn alleen Kiyoko en ik. De rest blijft beneden. Die krijgen vervolgens regelmatig de volle lading spray en boegwater over zich heen. De pakken doen hun werk goed en houden de passagiers droog en ons ook warm. Hoewel de uitslag van de boot bovenop groter is blijven wij wel droog en hebben inderdaad goed zicht. Wij hoeven dan ook niet telkens van stuurboord naar bakboord te lopen als er een walvis is te zien. Na enige tijd houdt ook Kiyoko het niet meer en hangt als zovelen over de railing. Ik blijf boven en ben in staat om toch nog mooie foto's te maken van de enige bultrug die we zien. Deze cirkelt rond de boot en is veel sneller dan wij. Hoewel de afstand niet enorm groot is, is deze enorme walvis soms achter, dan weer links of rechts en een enkele keer direct pal voor de boot te zien. Het is een prachtig gezicht.
Waar we op de heenweg de noord-westen wind schuin van voren hadden komt deze op de terugweg schuin van achteren. Hierdoor gaat de boot nog erger te keer en krijg ook ik het benauwd.
Ik ga dan ook maar naar beneden, sla de chocomel met zoet broodje over en ga rustig naast de stuurhut zitten. Ik zit daar totdat we in de haven aangekomen zijn en heb rustig uit de wind gezeten.
Inmiddels is het flink gaan regenen en is iedereen nat, behalve ik (en enkele mensen naast mij).
We doen het pak uit, lopen naar de auto en moeten toch nog eerst op temperatuur komen. Alles bij elkaar hebben we bijna 27 km. gevaren.
Het is nu 8 graden volgens de auto thermometer. We rijden de de 100 km. terug naar Akureyri en gaan lekker douchen.
Pas dan zijn we weer echt warm geworden. Eten doen we (ja ook Kiyoko) in het guesthouse.
Bekijk het kaartje van de route die we gereden hebben en het kaartje van de route die we gevaren hebben.
Lees verder bij West IJsland
