West IJsland
Vervolg van Noord IJsland
Woensdag 3 juli 2013 - Van Akureyri naar Stykkisholmur
Het is 6 graden en kwart over negen als we uit ons guesthouse vertrekken voor een lange rit. Vandaag gaan we naar het Snaefellsnes schiereiland.
De eerste stop onderweg is een vlak naast de snelweg gelegen kerkje: Vidimyrarkirkja.
Dit zou een van puurste vormen van de IJslandse kerkelijke architectuur voor moeten stellen.
De kerk staat op een plek waar al sinds 1200 een kerkje gestaan zou hebben. De huidige dateert uit 1834.
Het is gemaakt van een houten frame en heeft een dak van gras en aarde. Er zijn nog een zestal van dit soort kerken in IJsland over.
De volgende stop zou een aardverschuiving moeten zijn, maar daar is niet veel meer van te zien.
Wel valt onderweg telkens weer op dat de temperatuur van dal tot dal wijzigt en dat de natuur zich overeenkomstig aan lijkt te passen.
Soms is het groen, dan weer enorm rots-achtig en niet veel later zitten we tegen lage bewolking aan te kijken.
Wel wordt het naarmate we verder naar het zuiden en westen rijden steeds beter weer.
De lage bewolking maakt plaats voor blauwe lucht met hoge stapelwolken. De temparatuur loopt op tot een graad of 15.
We weten niet zeker of we een bepaalde weg kunnen nemen en dus stopen we en vragen dat na bij een langs de snelweg gelegen benzinepomp. Het zou geen probleem moeten zijn en daarom rijden we iets naar het noorden en nemen dan de 59, een gravel road over een lengte van 28 km. Hiermee steken we de landtong die de westfjorden met het hoofdeiland verbind over. Dit geeft ons tevens de mogelijkheid om naar de volgende stop te rijden: Erpsstadir boerderij. Hier wordt zelf ijs en kaas gemaakt van de verse melk van de eigen koeien. Ook wordt er een heel speciale lekkernij gemaakt die alleen hier te koop is: Skyrkonfect. Skykonfect is een zoete bonbon-achtig iets en bestaat uit witte chocolade in de vorm van een koeien-uier en is gevuld met Skyr; dat is een IJslands zuivelproduct en lijkt wat op dikke yoghurt. Het geheel is erg lekker, maar bevat ongetwijfeld veel caloriën.
Hiervandaan rijden we verder westwaarts langs de kust van de Hvammsfjördur, een uitloper van de Breidafjördur.
Deze laatste bevat vele eilanden en maakt daarom 65% van de lengte van de IJslandse kusstrook uit.
Het is broedplaats voor vele vogels, er zitten migrerende vogels die hier uitrusten voor het vervolg van hun trek en er zitten diverse zeehonden kolonies.
Deze fjord is tevens de enige plek in IJsland waar de white eagle voorkomt. Die hebben we nu echter nog niet gezien.
We volgen de onverharde weg nr 54. Het onverharde gedeelte is zelfs 59 km. lang, maar is toch goed te berijden. Met een gangetje van 70 a 80 km/uur schieten we toch lekker op.
Onderweg maak ik diverse panorama foto's, aangezien het landschap steeds wijzigt en bijna alles even mooie uitzichten biedt.
De eerste 360 graden panorama is van Hvammsfjördur vlakbij boerderij Innra-Leita.
Een tweede 360 graden panorama toont Stykkisholmur en de Hvammsfjördur en is gemaakt vlak voordat we bij de afslag naar weg-nr 55 kwamen.
Vlak voor Stykkisholmur zit er een inham waar je nog omheen moet rijden. Hier heb ik een derde 360 graden panorama gemaakt dat de bergketens Helgafellsveit en Eyrafjall laat zien.
De laatste 360 graden panorama laat Stykkisholmur en de Breidalfjördur zien van vanaf een heuvel vlak naast de vuurtoren. Je ziet de haven, het centrum en de achter het dorp gelegen bergen.
Bekijk het kaartje van de route die we gereden hebben en het kaartje van onze wandeling door Stykkisholmur.
Het is nog steeds lekker weer en om 6 uur gaan we in het buitenbad (dat heeft bijna elk dorp in IJsland en wordt verwarmd met de geothermische warmte) nog een uurtje zwemmen waardoor ik nog wat kan trainen.
Na het zwemmen gaan we om half acht eten in het uitstekende restaurant Narfeyrarstofa. Het smaakt ons uitstekend en de prijs valt behoorlijk mee.
Inmiddels is het bijna half elf en schijnt de zon nog volop. Dat is dan weer het nadeel van mooi weer: slapen wordt zo weer lastiger.
Donderdag 4 juli 2013 - Rond het Snaefellsnes schiereiland
Vandaag rijden we rond het Snaefellsnes schiereiland. Onze eerste stop is bij het Bjarnarhöfn haaien museum.
Er zijn diverse visserij attributen tentoon gesteld. Ook kun je de stukken haaienvlees aan de droogstokken zien hangen.
De haaien worden dus nog altijd, maar mondjesmaat, in deze regio gevangen.
Het is niet een heel bijzonder museum, en het is meer dat we een voucher hadden van de reisorganisatie.
De entrée van 900 kronen zouden wij er in elk geval zelf nooit voor over hebben gehad.
Hiervandaan rijden we een flink stuk en komen eerst door Grundarfjördur en Olafsvik voordat we aankomen op het meest westerse punt van het Snaefellsnes schiereiland.
Hier is in de verte een vuurtoren te zien en daar willen we wel naar toe, want dan zijn we echt op het westelijke puntje.
Het eerste stuk is nog verhard, maar al snel wordt het een gravel road. Op een gegeven moment splitst de weg zich en gaat er een naar de vuurtoren toe.
Niet veel verder raakt een steen de onderkant van de auto en houden we deze slechte weg voor gezien.
We vervolgen onze weg over rustig asfalt naar het Dritvik en Djupalonssandur strand.
Hier lopen we naar het zo'n 15 meter lager gelegen strand toe waar de stenen allemaal afgeslepen zijn door het water.
Vrijwel alles is hier ofwel plat ofwel bijna als een bal zo rond. De stenen vind je in alle maten en we kunnen het dan ook niet weerstaan om er een paar mee te nemen.
Op het strand maak ik een 360 graden panorama.
In vroeger tijden was hier een plek waar in de zomer de vissers woonden.
Om roeier te kunnen worden moest je wel een bepaalde kracht hebben. Die werd gemeten met behulp van een aantal stenen die men op een hoger gelegen platform moest tillen.
De stenen wogen 23, 54, 100 en 154 kilogram. Om roeier te worden moest je de steen van 54 kilogram op kunnen tillen.
Ik heb het maar niet geprobeerd, maar de stenen (of replica's?) liggen er nog altijd.
Na deze korte stop rijden we door naar waar een lava grot zou moeten zijn, maar we kunnen niets vinden en er staat ook niets aangegeven.
De volgende stop is dan Arnarstapi waarvandaan we langs de kust naar het iets verderop gelegen Hellnar lopen.
Hier zitten weer vele volgens tegen de rotsen aan op hun nesten.
We wandelen door een lava veld en hebben een mooi uitzicht op de grillig gevormde kust. Alles bij elkaar lopen we en kilometer of 5, niet heel erg veel dus.
Wel maak ik diverse foto's van de mooie kustlijn en een tweetal panorama's:
een 360 graden panorama van een grillige rots formatie langs de kust
en een 360 graden panorama waarop het lava veld en de kustlijn goed te zien is.
Vervolgens rijden we terug naar Stykkisholmur waar we om vier uur aankomen.
Helaas was het vandaag half bewolkt en hebben we de toppen van de bergen, waaronder ook de op het westelijke puntje gelegen Snaefellsjökull niet kunnen zien.
Eten doen we 's avonds weer in het dorp.
Bekijk het kaartje van de route die we gereden hebben en het kaartje van onze wandelingen.
Vrijdag 5 juli 2013 - Terug naar Reykjavik
Hoewel we geen specifieke plannen hebben staan we toch niet al te laat op en vertrekken we rond 9 uur.
We hebben een eerste stop gepland bij de Gerduberg rots formatie. Hier is een lange rij van basalt kolommen te zien die als een klif een meter of 6 uit het omliggende landschap omhoog steekt.
Waar het vanmorgen op het schiereiland bewolkt is en op zee de lucht blauwe delen bevat zien we hier nu ook wat blauwe lucht.
De temperatuur blijft echter steken op een graad of 11.
Vlakbij de Gerduberg rots formaties ligt aan de andere kant van de weg een prachtig voorbeeld van een krater.
We rijden dan ook weer diverse kilometers door lava velden.
Via Borgarnes en de toltunnenl (6 km. 100 kronen) bij Akranes rijden we naar Reykjavik toe dat we duidelijk herkennen aan de overkant van het water.
Toch leuk om dingen te herkennen wanneer je er al eens geweest bent.
Bekijk het kaartje van de route van vandaag.
Lees verder bij Reykjavik en omgeving
