Wandelen in Aigüestortes National Park
Een oefenrondje
Ontbijten kunnen we pas om half negen. Als we een kleine tien minuten eerder de deur naar de eetzaal open doen krijgen we te horen dat we toch echt nog even moeten wachten.
Gevolg is dat we pas om half tien het hotel uitlopen om te gaan wandelen.
Hierbij lopen we het dorp uit en omhoog het Preguera dal in, over een vrij stijl stijgend pad. Dit is ook de route naar de J.M. Blanc hut.
Die tocht duurt bijna vier uur, maar zover gaan we niet. Gaandeweg wordt het warmer en na enige tijd lopen we flink te zweten.
De temperatuur is in de schaduw zo tussen de 18 en 20, maar in de zon toch al snel zo'n 25 graden. Uiteindelijk komen we na twee uur lopen bij een meer: Estany de Lladres.
Hier komt het pad op de weg uit. Die weg gaat naar de hut. Wij gaan echter dalen richting het parkeerterrein Prat de Pierró. We zitten inmiddels net boven de 2000 m.
Dat is toch zo'n 700 m hoger dan waar we begonnen. We hebben onderweg verschillende keren om ons heen gekeken en genoten van het fraaie uitzicht op Espot en de omliggende hoge bergen.
Uiteraard hebben we hiervan ook enkele foto's gemaakt waaronder een 360 graden panorama.
De weg is een makkelijk begaanbaar breed pad, maar alleen met 4x4's bereikbaar. Onderweg houden we even pauze om wat te knabbelen van de meegenomen snacks, vruchten en nootjes.
Na bijna twee uur zijn we dan bij de parking en vervolgen onze weg omlaag naar het dorp. Hier doen we in totaal 50 minuten over en maken nog een foto van de Romeinse puntbrug over de Escrita beek.
Wat een klein rondje had moeten worden blijken achteraf toch meer kilometers geworden te zijn dan gedacht: 15,8 km in 4:36 uur met een stijging en daling van elk 1154 m.
We zijn dan ook best moe. Kleden ons snel even om en genieten vervolgens van pizza en cola.
In de middag pakken we alvast de tas voor morgen in. Des te eerder kunnen we vertrekken. Ook morgen is het ongeveer 5 uur lopen.
Bekijk de route van de wandeling vanuit Espot (of download de GPX file).
Carros de Foc: van Espot naar Amitges
Als we ontbeten hebben gaan we om tien over negen op pad. We besluiten toch helemaal omhoog te lopen net voorbij de camping gaat het pad naar rechts. Dit volgen we tot we weer bij de weg komen. We zijn dal al een eind voorbij de parkeerplaats. Een stuk verderop komen we weer bij de weg. We zijn dan bijna boven. Maar dat is een relatief begrip. We buigen af naar de refugi (hut) Malafré waar we iets na half twaalf aankomen. We hebben bijna 2,5 uur gelopen. Hier houden we een korte pauze en eten wat.
Tegen twaalven gaan we verder rond het Estany (meer) van Maurici. We volgen de weg naar Potarró en buigen rechtsaf naar een uitzichtpunt: Mirador de l'Estany Maurici. Het uitzicht is mooi (zie het 360 graden panorama), maar onderweg hebben we zo mogelijk nog mooiere punten gezien. Ook hier houden we een korte pauze. Om kwart over een gaan we weer lopen. Het is een lastig pad, maar wel het hoofdpad van de GR11. Hier lopen we iets te ver door en missen de afslag, omdat die ook niet aangegeven is en lastig te zien. De kennis van het terrein verteld me dat ik te ver ben en de GPS kaart toont me het juiste pad als we iets terug gelopen zijn. Op een andere kaart staat echter ons pad niet aangegeven, maar wel en pad net voorbij het Estany de Obigues dat weer niet op onze kaart staat. Het pad dat wij volgen is geen pad voor Kiyoko met die vele keien. Dit is goed zichtbaar op het 360 graden panorama. Uiteindelijk komen we weer op de grote weg uit en zien de hut Amitges liggen. Even na half drie komen we daar na een stijle klim aan.
We registreren ons, claimen ons bed, douchen en genieten van de zon, en het mooie uitzicht, op het terras.
Vanaf dit terras maak ik een 360 graden panorama.
Even kijken hoe het er hier aan toe gaat. De sloffen / slippers staan voor ons klaar, die hoeven voortaan dus niet meer mee.
Vandaag hebben we 14,5 km in 5:05 uur gelopen met 1347 m stijging en 312 m daling, we slapen nu op het hoogste punt met 2380 m.
Volgens andere bezoekers die we spreken is dit een luxe hut. Ik maak een kort filmpje waarin te zien is hoe deze hut er uit ziet. Colomers, onze volgende bestemming, is veel simpeler en de douche alleen koud. We zullen zien.
Bekijk de route van Espot naar Amitges (of download de GPX file).
Van Amitges naar Colomers
We staan om 7 uur op als de wekker gaat, maar zijn dan al wakker. Slapen op de slaapzaal is toch weer even wennen. Ik heb redelijk geslapen, Kiyoko slecht.
Na het prima ontbijt vertrekken we om kwart over acht. Al snel maak ik een eerste 360 graden panorama.
Het eerste stuk gaat meteen stijl omhoog en gaan we van 2380 naar goed 2600 m over de pas heen.
Ter hoogte van deze pas heb je een mooi uitzicht terug over de meren rond Refugi Amitges en maak ik een 360 graden panorama.
Een pas waar het pad weer slecht zichtbaar is en we dus een moeilijker route nemen dan nodig bleek. Direct na de pas dalen we flink.
Dit is altijd het meest lastige gedeelte voor Kiyoko terwijl ik van steen tot steen spring. Ik moet dan ook regelmatig wachten wat ik uiteraard graag doe, want we zijn wel samen met vakantie.
Als ik stil sta zie ik zowaar twee Chamois herten tegen de bergwand omhoog huppen. Wat een gemak. Zelfs de koeien dalen op vrij stijle stukken af.
Evenals gisteren zien we ook nu weer vele vogeltjes en bloemen prachtige kleuren. Gisteren zelfs een wilde orchidee.
Als ons pad zich splitst naar de GR11 richting Colomers en de Carros de Foc naar Saboredo kunnen we omhoog naar de Pic de Ratera op 2863 m. Dat doen we echter niet, want Kiyoko is best wel moe en het pad is slecht zichtbaar. Het lopen gaat voor haar steeds moeizamer en ze geniet daardoor ook minder van het schitterende uitzicht. De vele meren met spiegelingen, bomen en scherpe granieten toppen nodigen uit om panorama foto's te maken wat ik dan ook regelmatig doe. Het levert fantastische plaatjes op, zoals bij het Estany Obajo en het Estany Long. Rond dit Lac Obago lopen ook een aantal koeien waar ik een filmpje van maak. Vlak voor Refugi Colomers maak ik nog een 360 graden panorama van de vele meren en als laatste voor vandaag eentje vanaf de stuwdam van het Estany Major de Colomers.
Na enkele korte rustpauzes komen we om 10 over één aan in refugi Colomers. Hier lunchen we met soep en salade. Een uitstekende lunch met goede ingrediënten.
Gisteren was ons door een stel verteld dat het eten hier beduidend minder zou zijn, maar daar hebben we niks van gemerkt. Benieuwd naar het diner. Na het eten maak ik een kort filmpje van deze hut.
Vandaag hebben we 9,8 km in 4:27 uur lopen en zijn 522 m gestegen en 786 m gedaald. Het hoogste punt was op 2603 m.
Het weerbericht voor morgen ziet er beter uit dan eerst. In de ochtend is het goed en in de middag bewolkt met een kleine kans op regen. We besluiten toch om het schema te wijzigen en ik bel dan ook vanaf de heliport waar net bereik is, de reserverings agent. Ze verstaat mij slecht en belt de refugi op. Ik mocht niet van daaruit bellen vanwege hun policy het nr alleen voor nood te gebruiken. We cancelen Ventosa, Llong rn Colomina en borken voor Restanca. Morgen gaan we dus naar Restanca en een dag later met de taxi naar St. Joan. Waar we dan slapen en welke bus we pakken naar Espot is nog niet duidelijk. De reservering voor Blanc laten we nu nog staan. De Montardo gaan we niet op, zoals thuis wel enthousiast gepland.
Het diner bestaat uit soep, dezelfde linzen als gisteren, dus ook nu weer met paprika en wortel, daarna salade en forel. We eten heerlijk en merken er niks van dat het minder zou zijn als in Ventosa zoals andere mensen ons vertelden.
Bekijk de route van Amitges naar Colomers (of download de GPX file).
Van Colomers naar Restanca
De dag begint om 7 uur met de wekker. Na het ontbijt met toast en koekjes vertrekken we om 8 uur. Alle goederen worden hier per helikopter gebracht.
Net buiten de hut staan drie tentjes van mensen die kennelijk wild kamperen. Het eerste deel van de route loopt langs de beek waar ook ons drinkwater uit komt. We gaan direct omhoog, steken de beek twee keer over en laveren tussen de stenen door. Het pad is bij tijd en wijle slecht te zien zoals ook blijkt uit dit 360 graden panorama. Uiteindelijk komen we op de Port de Caldes pas op 2585 m. Het is dan kwart voor tien, best snel gedaan, hoewel we door de Spanjaarden ingehaald zijn. We kijken even rond, maken foto's (waaronder een 360 graden panorama) en genieten van het uitzicht. In de verte zien we wolken in het dal. Benieuwd of we het droog houden vandaag. Vanaf dit punt splitst de route zich in een pad naar Ventosa en een pad naar Restanca, ons eindpunt voor vandaag.
We dalen af door een stenenvallei met aan alle kanten steenslag van gewezen lawines. Er tussen liggen enkele meren. Het is een prachtig terrein. Lopen is lastig en al snel zijn we op het laagste punt en gaan weer stijgen. Wederom is de route lastig te onderscheiden, soms zien we het pad maar voor 5 meter waarna het volgende stuk zich laat zien. We vorderen moeizaam, maar zijn toch om 11 uur op de volgende pas: de Port de Rius pas waar ik opnieuw een 360 graden panorama maak. Nu kijken we een grote steenslag vallei in. Overal waar je kijkt liggen enorme rotsblokken. Hier moeten we naar beneden. Het is stijl. We zoeken ons pad. Onder ons zien we een meer liggen: Estany Cap det Port. Het uitzicht is fantastisch. Als we om twaalf uur hier aankomen besluiten we even iets te eten en van het uitzicht te genieten. Hier maak ik ook een 360 graden panorama. Een Frans stel die we al eerder in Amitges gezien hebben maken foto's van ons. Zij zijn via Llong gelopen en vonden het enorm zwaar. Onze keuze om hier te stoppen is dan ook de juiste geweest.
Wanneer we verder gaan blijkt dat we afdalen langs de beek en het pad er langs slingert. Lopen over de keien is wederom lastig. Wel zien we onder ons direct het Lac dera Restanca.
Wat een geweldig uitzicht! Om 1 uur komen we in Refugi Restanca aan waar we inchecken en meteen een heerlijke warme douche nemen.
Vandaag hebben we 8,9 km in 4:26 uur gelopen (2 km/u) en zijn 674
m gestegen en 779 m gedaald. Het hoogste punt was de pas op 2585 m.
We hebben ook vandaag weer vele mooie bloemen gezien en genoten van de vele in bloei staande heide.
Na de douche bestellen we een biertje. Dat hebben we wel verdient. Morgen dalen we verder af en gaan naar Arties.
Om 3 uur is het nog steeds droog, maar staat er duidelijk meer wind en maak ik een filmpje van de dit Refugi Restanca.
Om een uur of vijf hangen de toppen in de wolken, maar schijnt af en toe toch ook nog een waterig zonnetje. Wij genieten ondertussen van een kopje thee.
Ook nu staan er rond de hut weer enkele trekkerstentjes. De wind valt langzaam weg waardoor we weer enkele meters diep, tot op bodem, in het kristal heldere water van het meer kunnen kijken.
Vanaf 6 uur begint het dan toch te regenen.
Het diner is voorspelbaar: soep, pasta salade en worst, dat was ons al voorspeld. Ons smaakt het echter prima, in tegenstelling wat ons was verteld.
Tijdens het diner hebben we leuke gesprekken met een stel Belgen, een Deen en Spanjaarden. Voor het diner maakt de huteigenaar altijd een tafelschikking.
Wel zo leuk om ook met andere mensen in contact te komen. Wij zitten bij het raam en genieten van het schouwspel van wolken die over de bergen en het meer trekken. Dit is beter dan televisie!
Als wij om kwart over negen naar bed gaan, ook die worden door de huteigenaar ingedeeld, blijken wij de laatsten te zijn. In het donker kleden we ons uit en gaan stilletjes liggen.
Bekijk de route van Colomers naar Restanca (of download de GPX file).
Van Restanca naar Espot
Onze wekker staat weer op zeven uur, maar als deze af gaat zijn wij de laatsten. Het ontbijt is van 7 - 8 uur, maar er zijn al mensen weg als wij gaan eten. Om acht uur vertrekken wij dan ook (niet als laatste).
We steken de stuwdam naast de hut over en gaan direct rechts scherp omlaag. Het goed gemarkeerde pad is stijl, stenig en nog nat van de regen van gisteravond.
Dat maakt het samen met de vele stenen toch weer lastig lopen. Toch is het heerlijk om zo vroeg door het nog natte en stille bos te lopen. Na 2,5 km staan we om vijf over negen beneden bij de parkeerplaats.
Hiervandaan volgen we eerst een gravelroad en later een asfaltweg die ons naar Arties leidt. Daar komen we om 11:05 aan en besluiten direct de bus te nemen naar Espot.
Dit ondanks de vele adviezen voor hotels en bezienswaardigheden die we van een lokale Spanjaard in Colomers hadden gekregen. Misschien gaan we later nog eens terug naar de bekende Romaanse kerk met de vele fresco's.
Vandaag hebben we 11,1 km in 3:08 uur gelopen en zijn 112 m gestegen en 935 m gedaald (van 2010 m bij de hut tot 1146 m in Arties).
Onze bus naar Espot zou al over 5 minuten (11:10) moeten komen. Dan stopt echter de bus die elk uur door het Val d'Aran rijdt.
Prompt worden we in het Engels aangesproken en niet veel later in het Japans. Het blijkt een Nepalese berggids te zijn die hier nu zijn eigen reisbureau heeft voor trekkings in Nepal.
Om 11:20 komt dan onze bus en na één uur en 5 minuten staan we in Espot. Deze rit kost € 5,45 per persoon. Onderweg zien we de donkere wolken langs diverse toppen schuren. Toch is er ook nog veel blauwe lucht te zien.
Als we uitstappen lopen we naar het parkoffice en bekijken het weerbericht: dat is niet best voor de komende dagen.
Hierna lopen we naar het hotel Saurat en ze zijn zo vriendelijk om onze "niet te wijzigen boeking" voor één nacht toch om te zetten in een directe boeking nu voor twee nachten.
Morgen is dus een rustdag in het hotel en gaan we bedenken wat verder te doen. Nu eerst pizza en cola! Dan om 3 uur inchecken en douchen.
Als we zitten blijkt dat de zolen van mijn wandelschoenen los beginnen te laten. Ik zal nooit te weten komen of ze de hele geplande tocht overleefd zouden hebben.
Eten doen we 's Avonds in het hotel waar we weer andere opties uit het menu van € 16,- p.p. kiezen.
Bekijk de route van Restanca naar Arties (of download de GPX file).
Een rustdag in Espot
Na het ontbijt zoeken we naar alternatieven om te doen. Gaan we vandaag nog wat doen in de omgeving, blijven we langer om vanaf morgen nog wat te doen, of wordt vandaag een rustdag en gaan we morgen verder naar Andorra? Het weerbericht speelt hierbij een belangrijke rol. De voorspellingen voor de omgeving van Espot zijn niet best en dus besluiten we om de reserveringen van de hotels te wijzigen. Ik bel naar Andorra waar ik in het Engels te woord wordt gestaan en binnen enkele minuten de reservering met twee dagen heb vervroegd.
De reserveringen via booking.com in Millau en Orléans zijn lastiger. Dat lukt niet via de app omdat wijzigen niet mogelijk is en annuleren geld kost (in Millau) en omdat er geen kamers beschikbaar zijn (in Orléans).
Ik besluit dus ook hier naar de hotels te bellen. Eerst Millau, alwaar ze alleen Frans spreken en ik dus in mijn beste Frans, maar kennelijk toch probleemloos, de reservering gewijzigd weet te krijgen.
Dan de reservering in Orléans waar degene die opneemt wel een beetje Engels lijkt te spreken, maar mij doorgeeft aan iemand met wellicht meer autorisatie, maar zonder veel kennis van het Engels.
En dus wordt het een gemixt gesprek, voornamelijk in het Frans, maar als ik het ook niet meer weet, met enkele Engelse woorden.
Andersom doet de receptionist zijn best om wat Engels toe te voegen als ik aangeef het in het Frans niet helemaal te begrijpen.
Het gevolg is dat ik de reservering in booking.com annuleer en via de telefoon een nieuwe reservering maak. Die is duurder (€ 65,- versus € 58,-) en waarschijnlijk de reden voor booking.com om aan te tegen dat er geen kamers beschikbaar waren.
Na afloop stuur ik toch via de app nog een bericht naar het hotel in Millau met de gewijzigde reserveringsvraag. Dit leidt tot een telefoontje in de middag van een booking.com medewerker die netjes bevestigt dat de wijziging is doorgevoerd.
Wel moet ik eerst de vraag beantwoorden of het om 1 of 3 nachten gaat, want dat was het hotel niet geheel duidelijk. Alles bij elkaar toch weer een leuke ervaring: een prima service van booking.com en een stijging van mijn vertrouwen in mijn kennis van de Franse taal.
Verder kijken we vandaag wat TV, lezen emails en nieuws, lezen artikelen en nieuwsbrieven en gaan 's middags nog even naar buiten om thee te drinken en iets lekkers te eten. Het wordt steeds donkerder en om half zes regent en onweert het dan ook eventjes.
In de avond dineren we bij het restaurant Juquim aan de overkant van het hotel, omdat ze daar wat andere gerechten op de kaart hebben staan. Een menu volgens hetzelfde principe kost hier € 18,- en dat blijkt uitstekend te zijn.
Vooraf krijgen we olijven en brood en er wordt een hele fles huiswijn, ter keuze wit, rood of rosé, voor ons geopend. We krijgen en ruim vooraf en een grote hoofdmaaltijd die mooi zijn opgemaakt en uitstekend smaken.
Vanavond kiezen wij beiden voor een gemixte worstschotel vooraf en een biefstuk in pepersaus als hoofdgerecht. Voorzien van de fles rode wijn eten we alles smakelijk op.
Als toetje selecteren wij de crème caramel en gemixt fruit waarna we nog van een espresso genieten. Dat alles voor een schamele € 38,70. Uiteraard hoort hier een goede fooi nog bij. Wat een aanrader!
