Dag 5 - Rustdag in het hotel
Vervolg van Berg en Dal, Brokopondo, Brownsberg.
We zijn alweer rond half acht wakker. Dat begint gebruikelijk te worden hier. Het licht is ook in de ochtend alweer fel.
We nemen vandaag een rustdag en blijven dan ook in het hotel. Ik schrijf mijn verslag en zet dit op de site en zoek al wat foto's uit.
In de middag gaan we lekker zwemmen. Het zwembad is ongeveer 12,5 meter lang en loopt van 0,9m naar 1,9m diepte. Een prima bad om korte baantjes te trekken.
Helaas zonder zwarte lijn dus keerpunten maken is wel erg lastig. Tsja, je kan niet alles hebben hè.
In de avond gaan we met zijn vieren eten bij Sarinah, een Indisch restaurant (8,5 km van het hotel). We eten Telo met terie (cassave met kleine gedroogde visjes), nasi indo met gebakken kip en gado gado.
We drinken eerst een Dawet, dat is een cocos drank met daarin bolletjes van maizena. Het eten smaakt fantastisch en wat we overhouden kunnen we keurig meenemen in een bakje. Dat is heel normaal hier.
Bekijk de route van het restaurant naar het hotel.
Dag 6 - Stadswandeling door Paramaribo
We staan om 9 uur beneden en vragen aan de receptionist om een taxi voor ons te bellen. Niet veel later staan we, 10 SRD (zo’n 2 €) armer, voor de centrale markt. Hier struinen we heerlijk rond en bekijken de vele waren die uitgestald liggen en genieten van de levendigheid om ons heen. Het is er vandaag overigens niet heel erg druk.
Vanaf de markt lopen we verder door de stad heen. We bekijken, en nemen foto’s van, de verschillende koloniale gebouwen in het centrum van Paramaribo. Veelal zijn deze van hout gemaakt. Vaak zijn ze slecht onderhouden, wat ook duidelijk te zien is. Een flink aantal is gelukkig ook goed onderhouden of gerestaureerd en deze zien er prachtig uit.
Waterkant
Met name de huizen langs de Waterkant zijn erg mooi. Af en toe staat er ook een stenen huis tussen. De Waterkant en de Henck Arronstraat zijn de oudste straten van Paramaribo. De Waterkant was belangrijk voor de handel. De boten werden uitgeladen en de goederen met kleine bootjes naar de stenen trap gebracht. Tijdens twee grote branden, in 1821 en 1832, zijn veel panden verwoest. De mooiste huizen staan tussen het Onafhankelijkheidsplein en het Waag gebouw. De groene zone met de amandelbomen langs het water is wel het mooiste stuk.
Onafhankelijkheidsplein
Via diverse straten komen we uit op het Onafhankelijkheidsplein. Hier staan het Presidentiële paleis met daarachter de Palmentuin, het ministerie van financiën (het gebouw met de toren) en de Nationale Assemblee.
Dit plein was vroeger een militair exercitie terrein behorende bij het Fort Zeelandia. Het heette eerst Gouvernementsplein en daarna Oranjeplein en kreeg in 1975 bij de onafhankelijkheid haar huidige naam.
Op het plein staan veel Tamarinde bomen.
Het voormalige gouvernementshuis uit 1730 is in de loop der eeuwen verschillende keren verbouwd en gerestaureerd tot wat het nu is: het presidentiële paleis.
Het nationaal millieuhuis heeft een galerij op de begane grond en stamt uit de 2e helft van de 18e eeuw. Het is gebouwd als plantagehuis en later omgevormd via secretarie tot ministerie van binnenlandse zaken.
De naam die veel gehoord wordt is Duplessishuis, naar Suzanne Duplessis die hier als plantage-eigenaar van 1783-1795 heeft gewoond. Tegenwoordig is dit het nationaal millieuhuis.
Het ministerie van financiën zit in het gebouw met de kloktoren uit 1841. Ontworpen als stadhuis (door architect Johan August Voigt) en direct na oplevering ingewijd als gebouw van financiën.
De markante toren is 34,5 meter hoog. Er zit een antiek uurwerk in en een bel van Fritsen klokgieterij uit Aarle Rixtel.
Het hof van justitie is in steen opgetrokken in 1793, nadat de houten huizen die hier voorheen stonden in verval raakten. Dit gebouw heeft nog altijd dezelfde bestemming.
Op dit plein maak ik ook een 360 graden panorama.
Fort Zeelandia
Vanaf het Onafhankelijkheidsplein lopen we naar Fort Zeelandia waar tegenwoordig een museum in is gevestigd. In het vroege verleden hebben hier al indianen gewoond.
In 1613 kwamen hier de eerste Nederlandse handelaars. Zij bleven niet erg lang. In 1644 kwamen er Fransen die een houten fort bouwden, maar door de indianen en malaria werden verdreven.
In 1650 kwamen de Engelsen die het stenen fort Willoughby bouwden.
De onderlaag van het fort is toen opgetrokken uit schelpsteen dat zowel goed het water filtert en via een put opgepompt kan worden als door de zachtheid ervan ook kogel-inslagen dempt zonder veel schade achter te laten.
In 1667 kwam het fort via de vrede van Breda in Nederlandse handen en werd Fort Zeelandia genoemd. Het is het oudste gebouw in Paramaribo.
Het fort is na diverse ver- en her-overingen van de Nederlanders en Engelsen in 1667 uiteindelijk geruild tegen het toenmalige Nieuw Amsterdam, nu New York.
Het fort kent een roerige geschiedenis waarbij het diverse malen is heroverd, maar ook als gevangenis en executieplaats, onder andere voor criminelen, diende.
In 1982 werden hier 15 politieke tegenstanders omgebracht. Sinds 1995 is het een museum over de geschiedenis van Suriname.
Bij het fort maak ik twee 360 graden panorama's van het plein voor het fort en van het binnenplein in Fort Zeelandia.
Sint Petrus en Paulus basiliek
We lopen naar de Sint Peter en Paul kathedraal. Dit is de andere naam voor dit gebouw. Het is het grootste houten gebouw van het westelijk halfrond. Het gebouw is in 1885 geopend en de torens zijn in 1901 voltooid. Het interieur is gemaakt van onbeschilderd Surinaams ceder-hout. Het gebouw is 59,1 m. lang en 16,5 m. breed. De torens zijn 44 m. hoog. De binnenkant is maximaal 14,6 m. hoog. Er passen 900 mensen in het gebouw.
Via via komen we daarna uit bij restaurant Souposo. We lusten wel wat en dit ziet er uit als een lokaal ding. Dat is het echter niet, en dus betalen we ook hier toeristenprijzen. We zijn voor onze lunch met wat te drinken in totaal 70 SRD kwijt. We hebben er heerlijk op het terras in de binnentuin gezeten en het eten was prima.
De Palmentuin
Deze van oorsprong groentetuin uit de 17e eeuw, waar goenten voor de soldaten werden verbouwd, is in de 19e eeuw opgedeeld.
Een deel behoort nu tot het presidentieel paleis en een ander deel werd openbaar park waar palmen in werden gepland.
In het 4 hectare grote park staan ongeveer 1000 koningspalmen. Het is het enige openbare monumentale wandelpark in Paramaribo.
Tijdens de ontdekking van Paramaribo zouden hier drie dorpen hebben gestaan, die vanaf de rivier niet zichtbaar waren en alleen via een kreek bereikbaar waren.
Elk dorp had zijn eigen gezagsdrager, meestal iemand met sprituele gaven. Vandaar dat ook tegenwoordig nog dit park een plek is waar sjamanen zich tot hun voorouders richten.
We lopen vervolgens de 1,8 km terug naar ons hotel.
Bekijk de route die wij liepen door Paramaribo.
In de avond gaan we eten bij een straat-barbeque (Garmel), niet ver van het hotel en daarna bij Tangelo een heerlijk ijsje eten, zie de route.
Dag 7 - Nog eens naar het centrum
Gisteren hebben we de Marron markt gemist en we willen nog wat informatie halen bij het reisburo voor de excursies die wij nog willen maken. Om 10 uur nemen we dan ook de taxi naar het centrum. We betalen hier 7 RSD voor. Vervolgens lopen we richting de centrale markt. Iets daarvoor ligt de Marron markt. Hier verkopen ze speciale groenten en ook kruiden. Wij kopen een flesje zogenaamde Krappa-olie (voor 20 SRD) wat goed schijnt te werken tegen jeuk van muggen-beten. Ook kopen we er, voor 10 SRD, twee stuks Pompelmoes, een soort kruising tussen een sinaasappel en een grapefruit.
Jules Wijdensbosch brug
We maken ook nog enkele foto's waaronder een van de bootjes langs de Waterkant met op de achtergrond de Jules Wijdensbosch brug, geopend op 20 mei 2000. Hoewel de brug is vernoemd naar de toenmalige president, wordt deze ook wel Suriname-brug of Bosjes-brug genoemd. Deze brug is 1,5 km lang en 52 meter hoog. De bouw ervan, gelijktijdig met de brug over de Coppename rivier, kostte 170 miljoen gulden. Dit bedrag drukt nog altijd zwaar op de Surnaamse economie, maar heeft wel voor een opleving van de economie in het oostelijk deel van Suriname gezorgd.
We lopen nog een stukje door het centrum, bekijken de Centrumkerk, en informeren bij het reisburo nog eens naar de excursies naar Galibi en Nickerie.
We besluiten nog niks. Na afloop nemen we voor 10 SRD een taxi terug naar ons hotel waar we de middag doorbrengen. Hier lunchen we en genieten van een Pompelmoes.
Ook deze route staat in het eerder genoemde route-bestand over Paramaribo.
We eten met zijn tweeën, want de kinderen zijn moe. Dineren doen we bij Chi Min en ik rij met de auto van Mike, een Nissan Navarra 4-wheel drive pickup, en uiteraard aan de linkerkant van de weg.
We nemen een soep en loempia vooraf en een nasi met garnalen als hoofdgerecht. Met drinken erbij moeten we bijna 80 SRD afrekenen. Dit is ongeveer 16 euro.
Bij het opnemen van de bestelling wordt netjes terug gelezen wat we besteld hebben en krijgen we te horen dat de soep en loempia als voorgerecht geserveerd zal worden.
De soep komt inderdaad eerst. De loempia komt uiteindelijk toch samen met het hoofdgerecht. Tsja, we waren al gewaarschuwd hiervoor.
Dag 8 - Fort Nieuw Amsterdam en plantage Peperpot
De auto staat nog steeds tot onze beschikking en dus rijden we om kwart over negen naar de stad. We stoppen bij het reisburo om de tour naar Galibi te boeken. We kregen gisteren te horen dat er al twee personen waren voor komend weekend 12 en 13 maart. Nu we er zijn blijkt dat deze mensen een optie hebben en eerst gebeld moeten worden. Of we even willen wachten. Na een kwartiertje en nog wat heen en weer bellen spreken we af dat wij definitief willen gaan en we vanmiddag nog wel even terug komen. Dat geeft hen de tijd om met de andere personen te overleggen.
Fort Nieuw Amsterdam
Al met al is het toch bijna 10 uur voordat we uit het centrum wegrijden. Het is zoals gebruikelijk druk in de buurt van de centrale markt, waar wij langs moeten. Voorbij deze markt draaien wij linksaf de 52 m. hoge Surinamebrug op. Eenmaal bovenop is het uitzicht prachtig, maar lang kan ik er als chauffeur niet van genieten. Onderaan de brug vervolgen we onze weg totdat we linksaf slaan in de richting van het plaatsje Nieuw Amsterdam dat gevormd is rond het voormalige fort. We rijden de bijna 25 km vanaf het reisburo in goed 50 minuten.
Eenmaal in Fort Nieuw Amsterdam parkeren we de auto op een terrein waar een slagboom voor staat. Als we uitstappen en naar het bastion lopen blijkt dat dit het terrein van de parketpolitie is. We lopen over het gras en zien de diverse oude kanonnen als verdedigingswerk staan. Ook maak ik enkele foto's van een witte- en een zilver-reiger die hier bij eb in de modder naar voedsel zoeken. We komen uit bij een openbaar parkeerterrein en lopen door naar wat de ingang van het openluchtmuseum Fort Nieuw Amsterdam blijkt te zijn. Ik besluit om de auto toch maar even te verplaatsen. Daarna betalen we de 12,50 SRD per persoon voor de entrée en lopen door het hekje naar binnen. Als we het informatiebord staan te lezen komt er een bewaker naar ons toe die onze kaartjes wil controleren. We zijn de enigen op het terrein! Wat een werk zeg.
Het fort ligt aan de samenvloeïng van Suriname en Commewijne rivieren. Het diende ter bescherming van de er achter liggende plantages. Het fort is gebouwd tussen 1737 en 1747.
De mensen die ingevaren werden om het fort te bouwen constateerden dat de klei van te slechte kwaliteit was om ermee te kunnen bouwen. De bakstenen werden daarom als ballast met de schepen uit Nederland meegestuurd.
Op het terrein staan nog diverse orginele gebouwen waaronder een koetshuis, een kruithuis uit 1740 en een tweede grotere kruitopslag uit 1778 en de gevangenis welke stamt uit 1872.
Dit was tot 1967 de enige gavangenis van Suriname en pas in 1982 werd het gebouw als museum en expositieruimte ingericht.
Verder staan er op het terrein enkele voorbeelden van inheemse hutten en is er in 1986 een kopie van een plantagewoning gebouwd die nu dienst doet als ontvangst of conferentieruimte.
Alles bij elkaar wandelen we over het terrein van Fort Nieuw Amsterdam zo’n 2,4 km in 53 minuten, zie de route.
Plantage Peperpot
Als we weer vertrekken nemen we een wat langere weg waarbij we door de dorpen van de voormalige plantages Mariënburg en Alkmaar rijden. Sommige delen van de weg zijn erg slecht met vele gaten, hobbels en verzakkingen. Eenmaal op de grote doorgaande weg schiet het lekker op totdat we afslaan in de richting van plantage Peperpot. Het laatste stuk van ongeveer 1 km gaat over een onverharde weg. Eenmaal bij de plantage blijkt dat er nog verschillende woningen staan. Zowel een hele mooie, kennelijk nieuw of gerestaureerd, maar ook een flinke oude en verwaarloosde. Ook is er nog een oude schuur te zien met oude verroeste werktuigen uit vervlogen tijden. De plantage is nog wel in gebruik en er zou cacao worden verbouwd, maar veel zien we daar niet van.
We rijden terug naar het reisburo waar we te horen krijgen dat de tocht naar Galibi voor ons, en de andere gasten dus ook, zeker is.
We betalen de € 180 per persoon en rijden door naar ons hotel (totaal hebben we 56 km in 1 uur 45 minuten gereden).
Bekijk de route die we vandaag gereden hebben.
Terug in het hotel gaan we lunchen en daarna weer lekker zwemmen. De hele week is het mooi weer, in de ochtend onbewolt en gaandeweg de middag raakt het half bewolkt. Voor het eerst deze vakantie is het vanmiddag geheel bewolkt. Weliswaar is de bewolking dun, maar de zon komt er toch niet doorheen. Desondanks blijft het rond de 30/31 graden. In de nacht koelt het telkens af naar ongeveer 25 graden. Prima weer dus.
Ook vanavond eten wij met zijn tweeën en opnieuw doen we dat bij Chi Min. Ook nu gaat er weer wat fout, of is op zijn minst onduidelijk. We bestellen twee gerechten. Bij beiden hoort rijst. We vragen om er bij een de rijst te vervangen door nasi. Geen probleem, althans bij de bestelling. Wanneer we de rekening krijgen blijkt dat de nasi toch in rekening gebracht wordt (17,50 SRD) en krijgen we bij navraag te horen dat vervangen niet kan. Tsja, dat had je dan ook bij het opnemen van de bestelling wel kunnen zeggen. Alles bij elkaar eten we wel heerlijk van de Chop Tsoi lokale groenten en kip met cashewnoten. In totaal zijn we 95,70 SRD kwijt inclusief drinken. Dat is dus nog geen 20 euro.
Dag 9 - Wederom een rustige dag
Ook vandaag blijven we in het hotel. We brengen de dag met lezen en zo door. Precies als we net even na drie uur in het zwembad liggen begint het te regenen.
Meestal zacht, af en toe wat harder. We zijn toch al nat en de temperatuur blijft prima. We blijven dan ook gewoon zwemmen.
Eten doen we pas vrij laat bij Indonesisch restaurant Mirosso in de wijk Blauwgrond. Volgens Mike is er een nieuwe kaart is het eten niet meer zo goed als voorheen. Toch dineren wij lekker.
Bekijk de route naar het restaurant.
Lees verder over Galibi.
