Dag 15 - Een rustdag
Vervolg van Nieuw Nickerie en Bigi Pan.
Vandaag doen we het lekker rustig aan. We blijven in ons hotel en gaan in de middag even zwemmen.
Eten doen we vroeg in de avond met zijn allen bij een warung in Meerzorg, aan de andere kant van de rivier, zie route.
We eten roti met eend bij P en G Roti restaurant.
Dag 16 - Shopping
We willen niet de hele dag op onze kamer bijven. Helaas begint het, als we naar buiten willen, tegen half elf net te regenen. Het is echter van korte duur en dus bestellen we bij de receptie een taxi.
We vragen meteen de prijs: 17,50 SRD naar de Hermitage mall. En inderdaad, dit is ook keurig wat we voor de net iets meer dan 10 km (in krap 23 minuten) moeten afreken. Eén SRD fooi voor de chauffeur is dan wel op zijn plaats.
We lopen op ons gemak door het winkelcentrum heen. De meeste winkel zijn vrij prijzig, zeker voor lokale standaarden, en we zien dan ook voornamelijk goed geklede mensen hier rondlopen. Het is duidelijk voor de upper class bedoeld.
We nemen onderweg een ijsje bij de Mc Donald's voor 2,50 SRD per stuk, net als in Nederland dus. Ik koop bij de kantoorboekhandel een rolletje tape voor op mijn werk en in de sportwinkel een aantal Speedo zwembroeken.
Die zijn hier flink goedkoper dan bij ons. Na zo’n anderhalf uur hebben we het wel gezien en willen de taxi terug nemen.
De taxi’s blijken voor de mall te staan, maar vragen 35 SRD voor de rit naar het hotel. Dat is ons echt te gortig en dus gaan we lopen. Het begint heel licht te spetteren. Als we vlakbij restaurant Sarinah zijn komt de bus langs en we vragen de chauffeur of hij naar het centrum gaan: ja. Net nadat we ingestapt zijn begint het een paar minuten flink te regenen. Wat een geluk! De bus brengt ons voor 1,50 SRD per persoon tot ook aan de rand van het stadscentrum bij de winkels aldaar.
Hiervandaan gaan we te voet verder. Niet veel verder stoppen we bij Popeyes restaurant en eten een dagmenu.
Dit bestaat uit kitnuggets, maar wel gemaakt van echter kipfilet, met frites en een kleine cola. Dit alles voor 16 SRD per persoon. Lekker hoor!
Nadat we wat gegeten hebben lopen we rustig door het centrum van de stad naar ons hotel. Alles bij elkaar zijn we iets na drie uur weer terug.
Bekijk de route van heen- en terug-reis.
Inmiddels is het ook weer wat opgeklaard en dus besluiten we om nog even te gaan zwemmen.
Dineren doen we om 7 uur bij Lee’s Korean restaurant niet ver van ons hotel, zie route.
Het eten is er goed, de bediening matig, maar dat zijn we inmiddels gewend. De prijs is boven standaard en we moeten dan ook 344 RSD voor zijn vieren afrekenen.
Dag 17 - Surinaams eten
Vanmorgen was het bewolkt, dus blijven we rustig op de kamer. In de middag klaart het op. Zwemmen doen we niet, want om vier uur gaan we naar de tante van Shaïta om daar met zijn allen te dineren.
Het is aan de westkant van Paramaribo, net buiten de stad op een afstand van 20 km.
We worden hartelijk ontvangen en meteen van eten en drinken voorzien.
Dat schijnt gebruikelijk te zijn hier in Suriname en is meteen ook een vande klachten van Mike: er wordt altijd de hele dag gegeten. ’s lands wijs ’s lands eer.
Wij genieten er in elk geval van, want naast het kunnen zien van het Surinaamse leven (overigens wel in een mooie wijk en dito woning) proeven we ook van het lokale eten.
Dat is toch net weer even anders dan dat wat je in de restaurants krijgt. Heerlijk vinden we het.
In ons gesprek blijkt tevens dat we ook op dezelfde vluchten zaten en zitten. Wij zien elkaar maandag dus weer op het vliegveld. Wat een toeval.
De terugtocht per auto duurt iets langer dan de heenweg, want het is zaterdagavond en dus is het druk richting de binnenstad van Paramaribo.
Dag 18 - Javaanse markt
Vandaag staan we niet al te laat op, want we willen naar de Javaanse markt in Paramaribo Noord, niet ver van ons hotel. Deze is alleen op zondag in de ochtend geopend. Op deze kleine markt staan lokale handelaren hun waar aan te prijzen. Ze hebben veel eten zelf gemaakt. Ook wordt er de nodige groent en fruit uit eigen tuin verkocht. Vaak betaal je enkele euro per product. Zo betaalden wij 3,50 SRD (€ 0,60) voor 12 Rambutan’s en 5 SRD (€ 0,85) voor een trosje kleine Surinaamse bananen. De smaak is wel nog afwachten, evenals of de producten rijp en dus eet-klaar zijn. Als we wegrijden komen we nog langs een ander straatmarkt waar het ook erg druk is. We rijden dan ook stapvoets.
Vanaf de markt rijden wij naar de Hindu tempel aan de Henri Fernandesweg, ook wel de Weg naar Zee genoemd. Dit is weer een eind buiten de stad in het westen.
De tempel ligt op een stuk land gewonnen van de zee. Eromheen zijn recent allemaal slib-aanwin gebieden aangelegd om de mangroven terug te krijgen als natuurlijke kustwering.
De tempel is vrij toegankelijk, ook voor niet Hindu’s en ziet er mooi uit met fraaie beelden. Alles bij elkaar is het wel een ratjetoe, omdat de diverse onderdelen niet tegelijk gebouwd zijn.
Veel onderdelen zijn gedoneerd door personen ter ere van bepaalde gelegenheden zoals specifieke verjaardagen.
Bekijk de route naar de markt en de tempel.
Wanneer we alles wel gezien hebben rijden we terug naar de stad. Daar eten we ijs of nemen koffie met gebak, op het terras bij Tangelo. Hierna rijden we naar het hotel.
Vanmorgen was het nog mooi weer, maar er is steeds meer bewolking gekomen. Net als we thuis zijn begint het even flink te regenen.
Na die ene bui is de straat ook in no time weer droog, maar al snel komt er een tweede bui over. Die is ook nu weer van korte duur gelukkig.
We gaan dan ook gewoon zwemmen. Als we in het water liggen klaart het steeds verder op en al snel schijnt de zon alweer, maar niet heel uitbundig.
Na het zwemmen is het even douchen en dan kan ik inchecken, want morgen gaan we alweer naar huis.
Eten doen we op verzoek van Mike en Shaïsta bij restaurant De Waag. Dat is echt een upper class tent, met dito prijzen. De setting is er rustig, maar gezellig.
Het eten is prima, de bediening uitstekend en erg vriendelijk. Met name dat laatste valt op in Suriname, waar dat meestal niet het geval is.
We genieten van elkaar, het gesprek en uiteraard het eten.
Na afloop gaan we nog even naar de rooftop bar bij het Ramada waarvandaan we een aardig uitzicht over de stad hebben. Het was een gezellig avond.
Dag 19 - Weer naar huis
Vanmorgen slapen we lekker uit. Ik ga nog even zwemmen: altijd goed voor mijn rug. Daarna pakken we in, lunchen nog even op de kamer en nemen we afscheid van wat mensen in RCR. Ik maak hier nog twee 360 graden panorama's: een van de achterzijde met het zwembad en een van de voorzijde. Hierna brengen Mike en Shaïsta ons naar het vliegveld toe. Om half twee gaan we weg. We eten nog een broodje met kip bij Popeyes in de Hermitage mall. Daarna rijden we naar het vliegveld. We hebben een beetje regen onderweg. We worden afgezet en nemen afscheid van elkaar.
Binnen moeten we wachten in de rij om de bagage af te geven. Deze hal heeft gelukkig wel airco. Dan moeten we weer naar buiten, een 20 meter (wel overdekt), en weer naar binnen voor voor de security check.
Net als we hier binnen staan barst een flinke tropische bui los; het klettert op het dak. Alle electronica en camera’s haal ik uit de tas net als de laders. Water mag ook niet mee.
Alles gaat erg soepel. Zowaar geen gezeur. Alleen moet iedereen de schoenen uitdoen die ook gescand worden. Zelfs simpele dames-sandaaltjes moeten uit. Zot!
In de vertrekhal wachten we dan op wat komen gaat. Het KLM toestel is het enige op het platform. Het inchecken begint met kinderen en hulpbehoevenden om kwart over zes.
Pas om zeven uur mag de rest. Er wordt geen info gegeven over de trap voor en achter en de scheiding per stoelnummer die daarbij hoort. Dit alles verloopt super traag.
Toch is vrijwel iedereen aan boord om half acht en zit alle handbagage aan boord. We vertrekken op tijd. Take off is om kwart voor acht.
Dag 20 - Controle en lang wachten
De vlucht verloopt prima. We landen om 08:20, netjes op tijd. In 10 minuten taxiën we naar gate E22 aan het einde van de E-pier. Daar krijgen we direct paspoort en handbagage controle.
De handbagage en tas gaat in zijn geheel door de scanner. Gelukkig zaten wij vlakbij de deur en hoeven dus niet kang te wachten.
Daarna moeten we achterlijk lang lopen naar F-pier, omdat de E-pier toegang naar de bagagehal afgesloten is. Geen idee waarom.
Zijn we eindelijk bij de band, staat die nog stil. Pas 40 minuten nadat we bij de gate parkeerden komen de eerste koffers.
Die moeten vervolgens ook weer door de scanner. En opnieuw moet de handbagage door de scanner! Wat een bizarre waste.
Eindelijk om 8 minuten voor tien hebben wij onze bagage. Inmiddels staat er ook een tweede 100% controle vlucht naast.
Dus moeten we weer wachten voor de scanner. Pas om 10 uur zijn we er doorheen, maar is het wachten niet over.
Er is slecht éé deur open om naar buiten te gaan en dus moeten we weer in de rij. Gelukkig is dat maar enkele minuten.
De NS automaat met NS logo naast de bagageband geeft alleen de opwaardeer mogelijkheid voor de OV-chipkaart en verwijst naar andere machines met het NS logo erop voor losse kaartjes.
Oh, en deze dan? Die heeft toch ook een NS logo!
Uiteraard is er weer een wisselstoring en dus verwachten wij vertraging.
Dan dus maar naar de NS machine in de hal waar uiteraard ook weer een rij staat. Om 10:12 hebben we de tickets. Dan naar de treinen waar we eindelijk een beetje geluk hebben.
Om kwart over tien vertrekt de intercity. Aansluitend hebben we ook direct een bus. Om kwart over elf zijn we eindelijk thuis.
Het was een prachtige reis. Suriname is een mooi land en we hebben op een prima locatie gezeten met geweldig gezelschap. Wij hebben genoten!
