Dag 13 - Naar Nieuw Nickerie
Vervolg van Galibi.
We boekten deze tour naar Nieuw Nickerie en Bigi Pan ook bij het reisburo naast restaurant ’t Vat. Ook dit is een 2-daagse reis.
Om 7 uur staan we op en rond kwart over acht / half negen zouden we worden opgehaald van ons hotel. Gerrit, onze gids, belt om half negen dat hij 10 minuutjes later komt.
Het is dan ook kwart voor zeven wanneer we vertrekken. We zouden met zijn vieren gaan, maar gisteravond hebben de andere twee deelnemers op het laatste moment toch afgezegd.
Daardoor hebben wij nu een privéreis.
Gerrit blijkt inderdaad zijn echte naam te zijn. Later leren we dat hij uit Powakka komt en dus een Arawak is. Zijn dorpsnaam is Bariri hetgeen Black Eagle betekent.
Black Eagle Tours is dan ook zijn bedrijfsnaam waar hij als zelfstandig touroperator werkt. Je kunt hem ook rechtstreeks contacten voor tours zegt hij. Bovendien zou dat goedkoper zijn, want het reisburo moet ook wat verdienen.
Ten westen van Paramaribo rijden we door landbouw gebied. Deze landbouw wordt door de overheid ook uitgebreid en dus worden er bomen gekapt.
Er blijft daarbij één soort boom staan: de Kankantrie boom. Dit is de grootste boom van Suriname en heeft een mooie vorm. Deze wordt ook wel de heiligenboom genoemd, omdat de indianen, de oorsponkelijke bewoners van Suriname, offers aan de boom brengen.
Het is tien voor tien wanneer we een bekende brug tegenkomen; die over de Saramacca rivier. Het blijkt hetzelfde brugtype te zijn als die over de Commewijne rivier. Er zouden in deze rivier ook zeekoeien leven. Wij zien ze helaas niet.
Groningen
We slaan bij de rotonde linksaf en maken onze eerste stop (van een half uur) om 10 uur in Groningen. Hier is ooit een fort gesticht door gouverneur Wichers rond 1784. Er zijn in het verleden veel Nederlanders overgekomen om landbouw te bedrijven.
Vrijwel allemaal waren zij afkomstig uit Groningen in Nederland. Ook rond 1845 kwamen er nog Nederlanders om hier landbouw te bedrijven, maar het is nooit echt gelukt. Dit komt, omdat het dorp toen alleen over water bereikbaar was. Velen stierven als gevolg van tropische ziektes.
Pas na 1863 begon Groningen te groeien toen het de hoofdstad van het district Saramacca werd. Alle Nederlanders zijn inmiddels weggetrokken en momenteel wonen er vooral Javanen en Hindustanen.
We stoppen op een pleintje naast de rivier. Hier staan naast de politiepost ook verschillende monumenten die de geschiedenis herdenken.
We lopen een rondje langs achtereenvolgens: het monument voor de komst van de eerste contractarbeiders (Hindustanen); een monument ter ere van de dag van de inheemsen (9 augustus) voor de 5 Surinaamse indianen-stammen: Arawakken, Caraïben, Trio’s, Wayana’s en Akoerio’s (de arend beschermd hen met in zijn poten een sambabal en een vredespijp);
een monument ter ere van de afschaffing van de slavernij in 1863; het Javanen monument welke in 1890 als contractarbeiders kwamen; een monument voor de herdenking van de Nederlanders en als laatste het bevrijdings monument voor de revolutie van 1980 (met een Grietjebie op de militaire helm).
Het is tien voor elf wanneer we een half uurtje een koffiestop maken langs de weg bij Warung Marnie. We krijgen een kopje koffie met daarbij heerlijke zelfgemaakte loempia en gebakken banaan. Alles deze tour is inclusief, dus onze gids / chauffeur betaalt.
Na de stop rijden we door een moeras-gebied langs de rivier waar ook kaaimannen en Anaconda’s zouden leven. Voorheen waren hier rijstplantages maar door een verkeerde rijstsoort te gebruiken die niet geschikt was voor deze grond is men daarmee al snel gestopt.
We zien nu dan ook nog alleen open vlaktes. Er is heel weinig verkeer en we rijden zowaar over een stuk prima asfalt. Een klein gedeelte van de weg wordt nu vervangen.
Ook nu krijgen we van de gids weer veel informatie. Zo blijken er 35 soorten inheemse palmen te zijn in Suriname; zijn er vier verschillende soorten kokosnoot: geel, oranje, groen en bruin, maar maakt dat kwa smaak niets uit; en zijn er vier soorten Surinaamse gieren: zwartkop, roodkop, geelkop en de koningsgier.
Bezienswaardigheden
Onderweg maken we verschillende stops om dingen te bekijken. Eén daarvan is midden op de brug over de Coppename rivier welke 2 km lang is. Deze is tegelijk gebouwd met de bosjes-brug in Paramaribo en vormt de grens met het district Coronie, ook wel het cocos district genoemd. Coronie heeft maar 6000 inwoners.
Midden op deze brug maak ik een 360 graden panorama.
Een volgende stop is bij een boom met hangende vogelnesten van de Geelstuit Spreew, in het Surinaams banabekkie (bananenbekkie) genoemd vanwege de gele snavel.
Onze gids doet zijn indiaanse roots eer aan als we ineens abrupt stoppen, omdat hij een leguaan in een boom langs de weg ziet zitten. We reden toch al snel met een gangetje van ongeveer 60 km/u. Knap hoor!
Ook zien we vlak voor Ingikondre een Reuze Amerikaanse IJsvogel in de elektra-kabels langs de weg zitten.
In Hamilton stoppen we heel even bij een oude kerk die op één plek staat, samen met het naastgelegen kerkhof en de school.
In deze regio hebben in het verleden veel Engelsen gezeten, vandaar dat de namen herinneren aan de oude Engelse plantages. De kerk staat op palen, omdat vroeger bij springtij dit gebied overstroomde. We zitten dan ook slechts op 1 km van zee. Nu is er ter bescherming een dijk gebouwd van 22 km lang.
Net voor Totness stoppen we in Mary's Hope bij een kerk (van dezelfde architect als de kathedraal in Paramaribo). Hiernaast staan ook een pastorie en twee nonnenhuizen (waarin nu een school is gevestigd). Tegenover de kerk staat het jeugdgebouw.
Bij deze gebouwen maak ik een 360 graden panorama.
Om kwart over een stoppen we in Totness bij eethuis Amelia voor de lunch. Het is iets over twee als we weer vertrekken.
Niet veel later stoppen we voor een foto bij wat de kleinste kerk van Suriname is.
Wageningen
Wanneer we richting Wageningen in het district Nickerie rijden horen we dat hier drie keer per jaar de rijst ge-oogst wordt. De velden tonen verschillende kleuren, van lichtgroen tot bruin (klaar om te oogsten).
Vanaf een iets hoger gelegen brug maak ik een 360 graden panorama.
In het dorp Wageningen stond vroeger de SML: Stichting Mechanische Landbouw. Deze stichting deed het beheer van de rijstbouw en was vrij succesvol. Helaas ging dit na 1975 door wanbeheer achteruit en is het bedrijf in 1989 gesloten.
Als gevolg hiervan zijn nagenoeg alle inwoners vertrokken en werd Wageningen een spookstad. In 1998 is het dorp door stichting behoud Wageningen nieuw leven ingeblazen. De inwoners werken nu vooral bij de bananen plantage en de particuliere rijstvelden in Nickerie.
We stoppen bij het rijst-laadstation voor schepen aan de Nickerie rivier (welke 20 meter diep is), tegenover het indianendorp met de naam Post Utrecht.
Hier maak ik ook een 360 graden panorama.
We hebben echt geluk met het weer. Was het bij vertrek in Paramaribo nog bewolkt, inmiddels is het volledig opgeklaart en erg zonnig als we Nieuw Nickerie binnenrijden.
Dat doen we langs het grote huis van een van de rijkste mensen van Suriname: Mr. Manglie. Hij is een grootgrondbezitter en rijstboer.
We vervolgen onze weg naar het hotel en komen om kwart over vier aan bij het Regency hotel and casino. De naam is luxer dan het complex. De kamer klein, maar wel met airco. De badkamer is ook niet al te groot, maar heeft wel een prima douche. Hier rusten we even uit.
In totaal hebben we 256 km in 6 uur en een kwartier gereden.
Bekijk de route naar Nickerie.
Nieuw Nickerie
Even na zes uur worden we opgehaald voor de stadstour door Nieuw Nickerie. We rijden door het bijna 30.000 inwoners tellende stadje, waar helaas de markt alleen in de ochtend bevolkt is. We rijden door de winkelstraat en stoppen voor het enige verkeerslicht dat de stad kent.
Hierna rijden we naar de plek langs de zeedijk waar de Nickerie en Corantijn rivier samenvloeien en in de oceaan stromen. De Zeedijk is hier 7,5 km lang. We rijden iets verder en komen bij een Hindu tempel waar we even binnen mogen kijken.
Vanaf de tempel lopen we een stukje over de dijk en kijken naar Guyana dat aan de overkant van de Corantijn rivier ligt.
Vanaf de zeedijk kan ik mooi een 360 graden panorama maken.
We eindigen onze toch bij restaurant Concorde waar we om kwart over zeven gaan dineren. We hebben alles bij elkaar 22 km gereden, zie route.
Het diner bestaat uit Chop Soi kip garnalen en Fried Rice pikante wings, beiden klein, van 15 SRD per stuk. De twee-persoons kamer kost hier 135 SRD per nacht.
In ons hotel blijkt die 213 SRD te kosten. Het is kwart voor negen als we terug zijn in ons hotel en vroeg naar bed gaan. Morgen moeten we vroeg op.
Dag 11 - Varen op Bigi Pan en terug naar Paramaribo
We staan al om kwart over zes op en zitten om 7 uur aan het ontbijt. Het is kwart voor acht wanneer we vertrekken. We rijden (tot onze verrassing met nog twee toeristen) naar het vertrekpunt voor de bootjes om, vanaf 8 uur, te gaan varen op Bigi Pan (zie route). Bigi betekent groot en Pan betekent meer. Het hele gebied is in totaal 138.000 hectare. Het is een zogenaamd bescherm gebied, maar geen natuur reservaat. Dat wil zeggen dat de lokale bevolking er gewoon mag jagen (met consessie) en de vissers uit kunnen varen.
Onze gids en bootsman vandaag heeft de naam Metmandsje. We varen eerst een stukje over de Nickerie rivier totdat we bij een dammetje komen. Hier moeten we uitstappen en de boot, op rollers, over de dam heentrekken. Alles zit lekker in de klei-modder dus we moeten wel oppassen niet te vallen. Dat gaat gelukkig allemaal goed. Bij deze dam zien we ook modderkruipers die met hun kop net boven water van de kant af het water inschieten. Na de dam varen we al snel door een prachtig kanaal waar we direct al diverse vogels zien. Ik kan van een flink aantal vogels foto’s maken, maar lang niet van alles. We genieten volop van de dieren en de natuur. Het is verbazingwekkend hoe goed onze bootsman de dieren weet te spotten en de diverse soorten herkent en hun soortnamen weet. Dat voegt flink wat toe aan de beleving. We zien onder andere een Bosruiter, Moerasbuizerd, Zwarte arendbuizerd en een Gestreepte helmspecht met zijn markante rode kop. Ineens zien we een drietal Doodshoofdaapjes in de bomen boven ons. Niet veel later komen we een Oehoe tegen die heel stil op een dikke tak zit. Af en toe doet hij zijn ogen open en constateert dat wij kennelijk geen gevaar vormen. Verder zien we een Rode ibis, een Zwarte troepiaal, vele Blauwe- en Zilver-reigers en een zwaluw.
Uiteindelijk komen we op het grote meer, dat overigens niet dieper is dan knie-hoogte. Hier stoppen we even bij zijn "woning" op palen in het meer en drinken er een kopje koffie.
Na een half uurtje varen we verder en steken het meer over om bij de flamingo’s te komen die hier in grote getale staan.
We varen om een eilandje heen en gaan dezelfde route weer terug. Hier zien we ook een Visarend overvliegen. In het kanaal komen we een Oeverloper tegen die in prachtig licht staat.
Als laatste zien we de Moerasbuizerd waarna we de boot wederom over de dam trekken waar de modder inmiddels opgedroogd is. In de Nickerie rivier worden we nog vergezeld door vele Zilverreigers.
Het is kwart voor een als we aanmeren. We hebben ruim drie kwartier langer gevaren dan gepland en in totaal bijna 32 km afgelegd. Tijdens deze vaartocht heb ik diverse filmpjes gemaakt die staan samengevoegd op mijn Youtube kanaal.
Bekijk de route van deze prachtige vaartocht.
De andere toeristen rekenen omgerekend ongeveer € 30,- af en wij brengen hen (de 7,8 km) terug naar hun hotel in Nickerie. Hierna gaan wij om kwart over een lunchen bij Warung Jaya.
We eten er een Chow min en een uitstekende Saoto soep, beiden voor weinig geld.
Het is tien voor twee wanneer we vertrekken richting Paramaribo. Om tien over drie stoppen we bij de controle-post van de politie waar we ons paspoort moeten laten zien.
Het is tien voor half vijf als we Boskamp binnenrijden. We zijn dan net de brug over de Coppename rivier overgestoken.
De bouw van deze brug was de dood voor dit dorp dat voorheen bestond door verkoop van eten en drinken aan de wachtende automobilisten die hier per ferry de rivier overstaken.
Nu wonen er nog enkele vissers en wordt de vis gedroogd in de zon.
Als we doorrijden zien we onderweg nog de Papaya en Pompelmoes aan de bomen hangen. Ook zien we nog diverse vogels.
In de buurt van Paramaribo wordt het steeds drukker en om tien over zes zijn we terug bij ons hotel. We hebben dan 247 km gereden.
Bekijk de route van Nieuw Nickerie naar Paramaribo.
Lees verder over de laatste week.
