Kathmandu, Patan en de terugreis
Vervolg van het deel over Kathmandu, Patan en Bhaktapur.
Woensdag 14 november
Kathmandu Durbar Square
Newari New Year! We zitten laat aan het ontbijt en gaan daarna naar Kathmandu Durbar Square. Er zijn diverse wegen afgesloten. Hierdoor moet de taxichauffeur een flink stuk omrijden. Er blijkt namelijk een of andere politieke demonstratie te zijn op het Durbar Square. Hoewel de chauffeur ons niet heeft afzet op de afgesproken locatie geven we hem toch de afgesproken 300 Rs. Hiervandaan moeten wij toch nog een behoorlijk stuk lopen. Dat ik nog altijd last van mijn buik heb maakt dat niet altijd even makkelijk. Na zo'n 10 minuten wandelen komen we bij een ticket loket en betalen de 750 Rs. entrée per persoon. Vervolgens lopen we het grote plein op en gaan naar het ticket office. Hier wisselen we ons ticket om voor een bezoekerspas die ons voor meerdere dagen toegang tot het complex geeft. Vanwege de feestdagen zijn de musea en ook het paleis namelijk gesloten. Op vrijdag willen we terugkomen en zo hoeven we niet nogmaals te betalen. Dat is toch wel erg goed geregeld zo!
Ook hier komen er weer gidsen op ons af, maar dit keer willen we op eigen gelegenheid rondkijken. Er zijn erg veel tempels en tempeltjes. Allemaal ter ere van weer een andere god of godin. Het geheel blijkt echter niet zomaar één plein te zijn als wel een groot complex. De tempels liggen verspreid over diverse pleinen en straten om het paleis heen. Vanwege de viering van het Newari New Year is het, ook door die demonstratie, erg druk op straat en is er veel lawaai. Desondanks gaat de markt gewoon door waardoor het een grote chaos wordt. Daarentegen is het op een van de Chowks (paleispleinen) heerlijk rustig en bekijken we het prachtige houtsnijwerk van de ramen en balkons.
Na ons rondje om de bezienswaardigheden heen lopen we nog wat door de achteraf straatjes en zien hoe er vis en vlees wordt verkocht (ongekoeld!). Daarnaast worden er heel veel andere spullen verkocht, zowel zoetwaren en bloemenslingers voor het feest, als groenten en andere etenswaren.
Bhimsen Tower
Op een gegeven moment komen we uit bij de Bhimsen Tower. Voor 299 Rs. (ja ik krijg keurig 1 Rs. terug op mijn 3 biljetten van 100 Rs.) mag ik naar boven. De Nepali betalen echter maar 50 Rs. Dat verschil is overigens bij alle bezienswaardigheden zo groot en soms is het voor de Nepali zelfs gratis. Ik beklim de 188 treden naar het op ongeveer 55 meter hoogte gelegen platform. Hiervandaan is er een goed overzicht over de stad. Na afloop nemen we voor 250 Rs. de taxi terug naar het hotel waar we om een uur of twee ook lunchen. Opnieuw is het zonnig en ongeveer 22 graden.
Het Summit Hotel
Vanaf het dak van de Himalaya View Wing van het Summit Hotel hebben we eindelijk een mooi uitzicht over de stad.
Doordat de industrie drie dagen plat ligt en er minder verkeer is, is er ook veel minder smog. Hierdoor kunnen we alles veel beter zien.
Zo zien we nu ook de besneeuwde toppen in de verte liggen.
's Middags genieten we weer van de zon bij het zwembad.
's Avonds bij het diner zien we Rene de Bos, de eigenaar van Snow Leopard Adventures, die (met 30 man) net terug is van de Mera Peak.
Ook vandaag worden, als het donker wordt, de boterlampjes weer ontstoken.
Donderdag 15 november
Pathan Durbar Square en Bagmati rivier
We staan ook vandaag laat op en zitten pas om negen uur aan het ontbijt. We horen dat de Rani Pokhari tempel weliswaar alleen vandaag open is, maar de wachttijd daardoor erg lang is. Kiyoko heeft geen zin meer om de drukke stad in te gaan. We besluiten om nogmaals nar Patan Durbar Square te lopen. Vrijwel alle kunstwinkels zijn dicht. Alleen etenswaren en zoetheid is te koop. Het is relatief rustig op straat. Eenmaal op Durbar Square worden we vrijwel direct op een agressieve manier aangesproken door een mannetje die zegt dat we een ticket moeten kopen. Ja dat weet ik, rustig aan, het ticket office aan onze kant is dicht en dus moet ik eerst het plein over lopen. Bij het ticket office toon ik mijn ticket, dat ik nog heb van de vorige keer, en krijg een stempel voor vandaag. Voor Kiyoko betaal ik 500 Rs. Hierna genieten we van het relatief rustige plein en de mooie bouwwerken. We zijn het er beiden over eens dat dit het mooiste is van de drie Durbar Squares die we hebben gezien: Kathmandu, Bhaktapur en Patan, de oude koningssteden.
Na afloop lopen we over een lokale markt waar alle vuil ook in een hoek opgestapeld ligt.
We lopen terug richting het hotel en maken nog even een uitstapje naar de brug over de Bagmati rivier waar veel vuil in drijft en die als een soort open riool fungeert.
Er vlak naast wonen mensen in krotten. Ook dat is Nepal. Het is oneerlijk verdeeld in de wereld.
Eenmaal terug in het hotel zitten we 's middags vanaf een uur of één bij het zwembad in de zon. Het water is nog steeds te koud om te zwemmen.
Vrijdag 16 november
Kathmandu Durbar Square
Opnieuw gaan we naar het Kathmandu Durbar Square. Vandaag is het museum open dat is ingericht in het paleis.
Een mooie gelegenheid om het paleis van binnen te bekijken. Tevens kunnen we de 9 verdiepingen tellende Basantapur Tower in tot helemaal bovenaan.
Hier vanaf hebben we een goed uitzicht over de stad en de gebouwen op het Durbar Square.
Goed is in dit geval ook weer relatief, omdat we vrijwel voortdurend door het prachtige houtsnijwerk, dat voor de ramen zit, moeten kijken.
Dat blijken allemaal losse latten en blokken te zijn. Het is net een puzzle.
Fotograferen mag niet in het museum en de tassen en camera's moeten in kluisjes worden opgeborgen.
Wel kan ik met mijn telefoon nog wat foto's maken. Die kleine lens past bovendien precies tussen de gaten in het houtsnijwerk.
Om half een zijn we terug in het hotel waar we een briefje vinden dat we morgen om drie uur naar het vliegveld gebracht worden.
's Middags blijven we lekker rustig in het hotel. De bergen aan de rand van de stad en de pieken met sneeuw erachter zijn nu vrij goed zichtbaar.
Zaterdag 17 november
De terugreis
Helaas is dit alweer de laatste dag van onze reis. We ontbijten pas laat in het hotel. Daarna gaan we terug naar de kamer, douchen en ruimen onze spullen op. De tassen zetten we voor de deur en worden niet veel later opgehaald en naar de receptie gebracht. Wij rekenen alles af en geven daarmee onze laatste Rupee's uit. Die mogen we officieel toch niet meenemen buiten Nepal. Wel neem ik enkele kleine biljeten en de twee kleine munten van 1 en 2 Rs. mee als souvenir. We blijven in de zon op het terras zitten waar we onze email lezen, wat op internet bekijken en lezen. De wifi is tot en met vandaag gratis in het hotel, omdat we daar slapen.
Tegen drie uur wordt het druk. Er blijkt een flink aantal Nederlanders vanuit het hotel met dezelfde vlucht terug te reizen. Als blijkt dat wij de enige uit 'onze' groep zijn, dan worden wij in een minibusje gestopt en naar het vliegveld gereden. De andere Nederlanders gaan in twee bussen iets later ook die kant op. Eenmaal op het vliegveld lopen we zelf naar de terminal.
Op de Tribhuvan International luchthaven zijn er twee ingangen naar de vertrekhal, maar er is er slechts een open. Beiden leiden echter naar dezelfde vertrekhal.
Wanneer we net in de lange rij staan wordt deze rij 'gesloten'. We worden gesommeerd naar de andere deur, waar we net langs gelopen zijn, te gaan.
Ineens staan we vooraan en zonder in het gedrang te komen lopen we rustig en met betrekkelijk weinig controle naar binnen.
Hier checken we onze bagage in, vullen de uitreiskaart in en gaan door de douane. Nu begint het lange wachten.
Hoewel ons toestel op tijd arriveert en wij iets later dan gepland instappen, moeten we toch nog ruim 45 minuten wachten voordat we vertrekken.
Het blijkt dat er geen contact met de vluchtleiding in india gemaakt kon worden om de overvliegrechten aan te vragen of ons aan te melden.
Wanneer dat wel is gelukt zitten we ook al snel in de lucht. Door de tegenwind duurt de vlucht flink langer dan de heenreis.
Ook nu moeten we er in Dubai weer uit, lopen door de vertrekhal en checken meteen weer in. Ook daar moeten we weer wachten.
's Morgens vroeg komen we op Schiphol aan en lopen naar de plek waar we met de taxi hebben afgesproken.
Het valt ons op hoe rustig het hier op de weg is, geen getoeter, en we bemerken ook hoe rustig de rit over het prachtige vlakke asfalt gaat.
Dat was in Kathmandu wel anders. Het is toch wel fijn om, even na zes uur, weer thuis te zijn.
