2015 India

Van Agra via Delhi naar huis

Dag 27 - Van Agra naar Delhi

Om zeven uur sta ik deze laatste reisdag op. Net als gisteren krijg ik na het ontbijt weer een evaluatie-formulier over de hotel service omder mijn neus geduwd. Nu bedank ik ervoor. Gisteren vulde ik 'good' in en werd prompt gevraagd of het niet toch excellent was. Met een keuze uit drie opties kon ik er echt niet meer van maken.

Het is half negen wanneer de bagage in de auto zit en wij vertrekken richting Delhi. Helaas is het bewolkt en hangt er veel smog. Zodra we langs de Yamuna rivier rijden is de Taj Mahal nauwelijks te zien, waar deze gisteren prachtig was.
Om negen uur rijden we de Yamuna Expressway op. Deze is door een privé bedrijf gebouwd (Jaypee). Het is een driebaans snelweg gemaakt van betonplaten afgewisseld met asfalt. Het is er erg rustig en we rijden dan ook lekker door. Hoewel je hier 100 mag, elders 90, blijft de chauffeur toch stug 90 rijden. Zijn voet zal wel zo afgesteld zijn.

Wanneer we Delhi naderen rijden we op een gegeven moment langs Jaypee gated communities in aanbouw. Overal worden flats van 15 verdiepingen als woonwijken uit de grond gestampt. We rijden dan in de buurt van Greater Naida. Hier ligt ook het F1 Buddh International Circuit.

Op de heenweg hadden we met Vinayak al gesproken en gevraagd of we Delhi nog in zouden kunnen. De chauffeur zou ons antwoorden. Dat blijkt volgens hem 2000 rupee te zijn en dat vinden we wat veel. Bovendien weten we niet goed wat we willen. Ron wil graag diverse dingen bekijken. Ik wil naar het Red Fort en door oud Delhi banjeren en Eveline wil graag naar het hotel. Uiteindelijk zijn we het er over eens niet teveel te willen doen, omdat rijden door Delhi ook een drama is.

De chauffeur geeft aan zelf ook wel zwart wat te willen doen, maar dan voor minder geld. De keuze is moeilijk, maar we komen tot een overeenkomst. We besluiten alleen naar het Qutab Minar complex in het zuiden te gaan. Dat ligt redelijk op de normale weg naar het vliegveld, dus zal dit wel niet te duur zijn. Helaas hebben wij geen rekening gehouden met de inventiviteit van de chauffeur. Hij vraag 1000 rupee, waarvan wij eerst wel schrikken. Dan komen we uit op 300 per persoon. Wij besluiten de al gereserveerde fooi hiervan af te trekken waardoor we nog 200 extra moeten betalen, maar dat weet de chauffeur uiteraard niet.

Daarnaast weet hij ook wel dat we niet veel hoeven te rijden. Hij kiest er dan ook voor om een flink stuk door Delhi om te rijden in plaats van aan het einde van de Expressway linksaf naar het vliegveld te gaan en dan de juiste en snelste afslag naar de bezienswaardigheid te nemen. Het duurt dan ook nog bijna een uur voordat we bij de Qutab Minar zijn. We hebben de eerste 200 km afgelegd in 3 uur, maar doen uiteindelijk 4:12 uur over de totale 232 km.
Bekijk de hele route van Agra via het Qutab Minor complex naar ons hotel in Delhi.
Helaas voor hem, hebben wij hem door, omdat mijn GPS keurig de route tracked. Met die info confronteren we hem middels een vraag waarop het veelzeggende antwoord "hè, what madam" terug komt.

Bij de Qutab Minar betalen we de entree van 250 rupee, worden gelukkig niet weer belaagd door bedelaars en souvenirsverkopers, en zien zowaar een momo restaurantje. Daar hadden we van de chauffeur nooit mogen eten, maar nu zijn we alleen. De kip-momo's kosten 60 rupee voor 8 stuks en worden met een heerlijke pittige saus geserveerd, keurig op een wegwerpbordje. Ze smaken uitstekend als onze lunch. Ook in grote steden kan het dus voor de normale prijs!

We lopen naar binnen en willen naar de 73 m hoge toren, maar worden verrast door de schoonheid van het complex. Er staan vele uitstekend bewaard gebleven ruïnes van eind twaalfde eeuw en begin 13e eeuw. Bij de put maak ik een 360 graden panorama. Op dit complex stond ooit de oudste moskee van India: de Quwwatul Islam Mashid (zie het 360 graden panorama). Er zijn enorm veel details van het beeldhouwwerk bewaard gebleven, omdat er een harde steensoort is gebruikt. Alles bij elkaar blijven we een uur binnen en genieten volop. We zijn blij dit toch gedaan te hebben en vinden het alle drie een waardige afsluiting van de reis.
Bekijk de route van onze wandeling over het Qutab Minor complex.

De resterende 15 km naar het hotel doen we in één uur, omdat we in de file terechtkomen. Er blijkt een paard van een tweespan voor een wagen op de grond te liggen (aangereden vermoeden we) en er staat op de snelweg bij het vliegveld een kijkersfile en op de lokale weg erlangs stokt het verkeer door het ongeval.

Om half vier zijn we in het Ashok Country Resort hotel. Wel moeten we de chauffeur beloven om niks tegen zijn bedrijf te zeggen. Prima hoor, dat doen we dan ook niet als we om half zeven nog even met Vinayuk zitten te praten in ons hotel over de afgelopen week. Hij geeft aan dat het erg druk is vanwege het aanstaande Diwali.
We genieten ondertussen van een biertje bij het zwembad.

Eten doen we in het hotel waar ze vreemde prijzen hanteren. Sommige gerechten zijn iets duurder geprijsd dan we gewend zijn, andere exorbitant verhoogd. Zo kost de gewone rijst per persoon 300 rupee! Die eten we dan dus ook niet. Alles bij elkaar zijn we voor ons drieën 1739 rupee inclusief tax kwijt.

Dag 28 - Van Delhi terug naar huis

Na het eten ruim ik mijn tas goed in voor de vliegreis en fris mij nog even op.
Om tien uur worden we door de chauffeur naar het vliegveld gebracht (zie route).
Die vraagt of we lekker gegeten hebben van het gecombineerde lunch en diner. Hij gelooft ons niet als we zeggen dat we momo's in de stad gegeten hebben.
In 12 minuten leggen we de 7,5 km naar het vliegveld af.

Bij de toegangsdeur naar de vertrekhal worden we gecontroleerd: pas en geprint e-ticket. Dat vervalsen van een dergelijke email simpel is, komt niet bij ze op. Eenmaal binnen kunnen we al inchecken; eerst Eveline voor haar Swiss vlucht en dan Ron en ik voor de KLM. De bergschoenen in mijn bagage maken dat ik op 22,6 km uitkom, maar daar wordt geen punt van gemaakt. Dan naar de paspoortcontrole. Ook die verloopt makkelijk voor ons, maar we staan wel vrij lang in de rij. Gelukkig moeten de volledig gesluierde moslima's hun masker afleggen voor deze controle. Dan de bagage controle. Ook die verloopt voor mij erg soepel. Tablet en camera's eruit en de tas op de band. Geen vragen meer over kabels en dergelijke die ook nog in mijn tas zitten.

Overal wordt alles gestempeld. Stempel van de paspoort-controleur in het paspoort en op de boardingpass. Stempel van de persoons-beveiligings-controleur op de boardingpass en op het af te scheuren strookje daarvan. Stempel van de bagage-beveiligings-controleur op het handbagage label. Dat label is blauw en de inkt van de stempel ook, maar er moet nu eenmaal gestempeld worden. De belangrijke tekst op de boardingpass is nu veel moeilijker leesbaar, maar dat lijkt ze niet te interesseren.

Eenmaal binnen is alles vrij. Nou ja, de prijzen niet dan. Het is een luchthaven en dus zijn de prijzen vrij hoog. Maar het foodcourt hanteert heel redelijke, bijna gewone, prijzen. De McFlurry bij McDonalds smaakt mij prima. Als Eveline even later er ook een wil blijken ze intussen gesloten te zijn. Jammer.

Dan op naar de geldwisselaar: dat is er slechts eentje. Eerst moet ik wachten, want er zijn al mensen die formulieren in staan te vullen. Als ik mijn geld laat zien zegt hij ineens "not enough, spent it" zonder verdere uitleg. Ik zeg dat ik toch wil wisselen en wil wachten. Dat moet in de rij. Ik vraag of er een formulier ingevuld moet worden: "ja". Dan vraag ik om het formulier, want dan kan ik dat vast invullen. Anderen mensen verteld hij hetzelfde en ineens geeft hij aan dat de commissie 350 rupee is. Dat is mij ook teveel voor het bedrag van 1110 rupee dat ik nog heb. Dat had hij mij ook wel eens eerder kunnen vertellen. Hij poogt nog wat met "dat heb ik gezegd", maar ik loop al weg. Gelukkig is Ron bereid om mijn rupee's over te nemen voor zijn broer die binnenkort ook naar India gaat. Ik vind dat wel een prettige oplossing.

Om kwart over één 's nachts kan Eveline instappen en nemen wij afscheid van elkaar en wensen elkaar een prettige vlucht. Nog een uurtje wachten en dan kunnen wij ook aan boord.
De vlucht, KL872, vertrekt keurig op tijd (03:15) en al heel snel doe ik mijn ogen dicht. Daardoor mis ik de maaltijd die geserveerd wordt. Ik lig echt heerlijk te slapen: voor het eerst in een vliegtuig. Na enkele uren wordt ik wakker en Dommel nog wat na. We landen op tijd om 07:20 op Schiphol. Eenmaal in de aankomsthal neem ik afscheid van Ron. We reizen beiden met de trein, maar elk een andere kant op. Helaas is er op mijn deel een wisselstoring waardoor ik moet omrijden en overstappen. Tegen half tien 's morgens ben ik weer thuis.