Van Delhi naar Jaipur
Vervolg van Siliguri naar Delhi.
We rijden de touristische driehoek van Delhi naar Jaipur, via Fatehpur Sikri naar Agra en terug naar Delhi. De hele route van Delhi naar Jaipur en Agra staat op dit Google maps kaartje.
Dag 23 - Van Delhi naar Jaipur
Net voor de wekker ben ik wakker. De douche is uitstekend, op westers niveau. Het ontbijt is dat kwa prijs echter ook. We besluiten er geen ruim 600 rupee voor over te hebben en vragen straks onze chauffeur wel even ergens te stoppen onderweg.
Iets na half acht zitten Ron en ik in de lobby bij de receptie. Even later komt Vinayak, de directeur van Snow Lion binnen. We hebben een leuk gesprek met elkaar. We hadden om kwart voor acht afgesproken, maar als Eveline er om vijf voor acht nog niet is ga ik toch maar even naar haar kamer.
Ze wordt wakker van mijn geklop, omdat ze haar wekker niet had gezet. Van Vinayak krijgen wij alle info en om kwart over acht al vertrekken we (met ook Eveline erbij) in de Toyota Innova met chauffeur Jagdeeth.
Uit het programma blijkt inderdaad dat we een tweepersoons en een enkele kamer voor de dame hebben. Jammer en bij mijn weten niet wat we hebben afgesproken. Ook blijkt dat we bij terugkomst in Delhi geen sightseeing hebben, maar wel een hotel om ons op te frissen.
Dat is dan natuurlijk wel weer lekker. Toch willen we nog wat van Delhi zien en dus spreken we af bij terugkomst eerst naar het hotel te gaan en ons dan in Delhi te laten afzetten en later weer oppikken, maar dat moeten we dan wel extra betalen. Hoeveel krijgen we de komende dagen nog te horen.
Op de snelweg rijden weer een grote diversiteit aan voertuigen (zie filmpje). Van tractor tot immense overlaadde vrachtwagens. Ook zien we weer de nodige spookrijders. Opeens zien we op de middelste rijbaan zelfs een dode koe liggen.
Het is kwart over tien wanneer we, zoals eerder gevraagd, stoppen bij wegrestaurant Moti Mahal waar wij even ontbijten en koffie drinken. We zijn niet de enige westerse toeristen, want er stoppen ook tourbussen.
Als we vertrekken staat de hele weg en omgeving nog altijd vol met smog. Het stond vanmorgen zelfs in de krant. Volgens Vinayak was het echter niet zo erg, maar voor ons, en zeker wanneer de krant schrijft dat de Indiase 10 micron grens van een factor 8 wordt overschreden (van 100 naar 800 ppm) is dat een ander geval.
Regelmatig zijn er wegversmallingen voor werkzaamheden. Daar is het dringen en toeteren en rijden er op de meestal drie rijstroken vier tot vijf voertuigen naast elkaar. Zelfs voor een tempel is er een wegversmalling aangebracht op de snelweg middels banden en takken en moeten we om drie obstakels slalommen. Het verbaast ons dan ook dat we slechts één ongeluk zien: een truck ligt total loss op zijn kop in de middenberm. Volgens Jagdeeth wordt er overdag redelijk netjes gereden, maar is de weg 's nachts een zooitje en wordt alleen bevolkt door vrachtwagens in alle soorten en maten.
Pas ongeveer 50 km voor Jaipur wordt de lucht iets schoner en zien we weer wolken en blauwe lucht. Het laatste stukje door de stad is erg druk (zie filmpje) en duurt lang. Dit komt door enkele wegafzettingen voor de bouw van een metro.
Het is twee uur als we aankomen bij ons hotel Bissau in het centrum van Jaipur, vlakbij de ommuurde Pink City. In totaal hebben we 250 km gereden in een kleine vijf uur (4:54).
Bekijk de route van Delhi naar Jaipur.
Het hotel is gevestigd in een oud koloniaal gebouw. De deuren zijn simpel, het slot een schuifklink met hangslot en de sfeer gemoedelijk. De douchekraan is van koper en enorm groot. Ook hier hangt een kleine waterboiler, dus douchen kan niet al te lang.
Nadat rond half drie alle formaliteiten zijn afgehandeld en we de sleutel hebben ontvangen wil Ron eerst even zwemmen en dus gaan we om half vier de stad in. We geven de chauffeur vrijaf. Hij wilde ons graag meenemen op een shopping trip naar tapijtweverijen en dergelijke, maar daar hebben wij geen zin in.
Wij willen daarentegen naar de bioscoop en lopen door de ommuurde Pink City. We vragen de weg en worden zuidwaarts gewezen. Toch hebben wij het idee verkeerd en te ver te lopen waardoor we besluiten terug te gaan. Hierbij lopen we door kleine achteraf straatjes en zien het lokale leven.
Het is druk op straat, want 11 november is het Diwali en daarvoor moet kennelijk flink gewinkeld worden.
Wanneer we terugkomen bij wat de Chandpol Bazaar blijkt te zijn en we ons nog eens goed oriënteren blijkt dat wij ons misgerekend hebben. We waren er bijna toen we omkeerden, dus lopen we opnieuw naar het zuiden toe. Zodoende slingeren we door de stad en zien de lokale handelswaar overal uitgestald liggen.
Van handkar tot winkel, van straatkar tot groenteman/vrouw. Ook zien we vele beeldhouwers die prachtige stukken maken door machinaal te slijpen met een handslijptol. De gezichtsuitdrukkingen op die beelden en de details daarvan zijn fenomenaal. De mensen hier zijn heel verschillend.
Van gesluierde moslima tot Rajashtani met ontblote buik, van moderne dames in spijkerbroek tot bedelaars met heel kleine kinderen (bekijk het filmpje). De kinderen roepen ons in het algemeen na met "hello".
We lopen op een gegeven moment een zijstraatje in en komen terecht op wat de voorbereidingen voor een trouwerij blijken te zijn. Er wordt volop gekookt in grote ketels en het meubilair wordt gerangschikt. We worden direct uitgenodigd om te blijven, maar willen de gastvrijheid en vriendelijkheid van deze mensen niet misbruiken en lopen dus toch door.
Bekijk de wandelroute.
Uiteindelijk verlaten we de roze stad door de Singh Pol Gate en zijn vervolgens snel bij de Raj Mandir bioscoop. Inmiddels is het wel bijna vijf uur geworden. We kopen voor 170 rupee (ongeveer 2,5 euro) per persoon een kaartje voor de voorstelling van half zeven (zes uur zaal open). De Bollywood film heet Shaandaar.
Direct erna lopen we naar het naastgelegen restaurant The Townhouse waar we uitstekend eten. Een echte aanrader, omdat het prima smaakt, met aandacht is klaargemaakt en de service goed is. We eten soep en pizza en ik heb een vegetable lemon coriander soep en een Dum Aloo Panjabi. Dat is een super lekker gerecht van met groente gevulde aardappel in een heel speciale kruidige en romige donkere saus. Samen met rijst een zalig gerecht. Hoewel de prijzen vrij normaal zijn en dit diner mij 650 rupee kost gaat het geld toch flink sneller op dan de afgelopen drie weken. Misschien moet ik toch nog extra gaan wisselen.
Het is tien over zes wanneer we de bioscoop inlopen. Voor het terrein worden we lastig gevallen door bedelaars. Al eerder vandaag zagen we kinderen tussen het afval struinen / werken. India kent inderdaad grote tegenstellingen.
Waar ik vooraf twijfelde of er voldoende belangstelling zou zijn blijkt dat nu dat de "verzamelzaal" vol staat met mensen van alle leeftijden. We komen in gesprek met lokale TCS'ers. Zij nemen foto's van ons in plaats van omgekeerd.
Als de zaal opengaat en iedereen zit begint om half zeven de film. Al bij het voorstukje van een vooraankondiging van een toekomstige film gaat er luid gejuich op. Ook bij onze hoofdfilm gebeurt dit zodra de hoofdrolspelers (de acteur en actrice) voor de eerste maal te zien zijn.
Uiteraard herkennen wij niemand en is de film in Hindi zonder ondertitels waardoor we alleen het verhaal op hoofdlijnen kunnen volgen. Het is leuk om die andere cultuur te ervaren, het gejoel en geroep uit de zaal te horen.
Het is leuk om te zien hoe anders er met diverse boodschappen als educatie, niet roken en reclame tijdens de film wordt omgegaan.
Om kwart voor acht is het pauze. De film duurt nog tot kwart voor negen of zo, maar wij houden het voor gezien (achteraf blijkt de film geen beste score te hebben - 3,6 op 10). Waar we vanmiddag de 4,8 km in anderhalf geslenterd hebben lopen we nu de 2,5 km in 35 minuten terug naar ons hotel. We genieten nog steeds van de drukte op straat.
De geuren zijn niet op foto vast te leggen, maar variëren van kruiden, thee, groente, heerlijk koken tot open riool en uitlaatgassen. De koeien en geiten scharrelen tussen het afval naar hun eten. Vanmiddag zagen we zelf apen door de straat lopen. Her en der liggen dode muizen of ratten op straat en zien we een kakkerlak lopen.
In ons hotel drinken we, op het terras waar het nog altijd 25 geraden is, nog een koud Kingfisher biertje (weer normaal 600 ml voor 200 rupee) en gaan tegen tien uur slapen. Morgen volgen de toeristische excursies.
Dag 24 - Jaipur
Half zeven gaat de wekker. Net ervoor ben ik wakker. Het is wederom een mooie dag. Blauwe lucht met enkele wolkjes. Ook zien we na het ontbijtbuffet (300 rupee, maar voor ons inclusief) al enkele papieren vliegers echt hoog aan de hemel staan. De restanten van eerdere pogingen hangen bij ons in de bomen.
Wanneer ik terugloop naar de ruime, in een bijgebouw gelegen, kamer zie ik ook hier weer een vrouw de patiovloer voor het hotel vegen. Dit gebeurt met een handbezem, zo een van bij elkaar gebonden takken. Ze loopt er krom voor. Onze gedachte zou zijn om er eerst een steel aan te maken zodat het werk makkelijker en lichter wordt. Vreemd genoeg denken ze hier kennelijk anders.
Enkele dagen geleden is de temperatuur plots gezakt van ongeveer 34 naar zo'n 28 graden. Dat heeft in Delhi niet alleen voor smog gezorgd, maar voor ons ook voor een acceptabele temperatuur om de sightseeing te kunnen doen.
Om negen uur rijden we met een lokale gids in de auto weg van ons hotel. We rijden onder de westelijke toegangspoort van de pink city door. De echte kleur is sinds 1876 terracotta. Terracotta in de lokale taal van de staat Rajastan is 'gulabiran'. In Hindi is de betekenis van 'gulabi' roze; vandaar de term pink city. Tegenwoordig is het de overheid die zorgt dat ook de huizen in particulier eigendom deze kleur krijgen en goed worden onderhouden. Vanwege het aanstaande Diwali feest wordt alles nog eens opnieuw geschilderd.
De eerste bestemming vandaag is het Hawa Mahal of wind palace waar we enkele foto's maken, maar niet binnen gaan. Daarna rijden we door naar het Amer fort. De hoofdstad van deze staat was Amer. Jaipur is pas in 1725 gesticht waarna de Maharadja Sawai Jai Singh II (1688) de hoofdstad verplaatste.
Onderweg krijgen we veel interessante dingen over de afgelopen vijf eeuwen te horen. Zo waren de drie van oorsprong belangrijkste beroepen die van het tapijt weven, juwelen vervaardigen, en het zogenaamde block printing waarbij met een vier- tot achttal steeds kleiner wordende blokken een regelmatig patroon op de stof werd gedrukt. De details werden door de kleinste blokken gezet. Ook nu nog worden deze handwerken gedaan.
In tegenstelling tot Jaipur is de kleur van het Amer paleis geel. Het wordt dan ook wel de yellow city genoemd of in het Engels Amber Palace. Rond deze stad loopt een verdedigingsmuur, kwa stijl vergelijkbaar met de Chinese muur, van 17 km welke stamt uit 1596. Vlak voordat we naar binnen gaan kan ik mooi een 360 graden panorama met uitzicht over de oude stad maken.
De entre voor het paleis is 500 rupee voor ons westerse toeristen. Binnenin het uitgebreide complex lopen we door een viertal zogenaamde courtyards of binnenpleinen. Deze werden gebruikt voor feesten, voor vergaderingen met notabelen en ministers of door de Maharadja en zijn vrouwen zelf. Hoe hogerop, hoe meer privé de vertrekken werden. Zo werd de harem van de Maharadja bewaakt door eunuchen in de vorm van natuurlijke transgenders. Ook nu nog zouden deze mensen zingen wanneer er babies worden geboren. Op deze pleinen maak ik diverse 360 graden panorama's op het eerste courtyard, het tweede courtyard, het derde courtyard, het vierde courtyard en het binnenste courtyard.
Naast de culturele zaken is er ook gelegenheid om de gids uit te horen over reguliere zaken in het huidige India. Onderwijs bij voorbeeld is gratis voor kinderen tot 14 jaar. Dit is inclusief schoolboeken en uniformen. Dat er desondanks kinderen zijn die door hun ouders tewerkgesteld worden (onder andere om te bedelen) komt dan ook meer de slechte kennis van deze ouders dan door het wetssysteem. Voor meisjes blijkt onderwijs zelfs gratis te zijn tot en met het college niveau.
Wanneer we terugrijden naar Jaipur, beide steden liggen pal naast elkaar, stoppen we eerst bij een tapijtweverij, waar we uit beleefdheid even binnen lopen, maar verder niet in zijn geïnteresseerd. Hierna stoppen we aan de overkant van de weg om uit te kunnen kijken over het meer en het daarin gelegen Hal Mahal, een paleis op een eiland.
Tegen het middaguur is het toch 30 graden geworden. Later op de middag komt er wat meer bewolking.
Lunchen doen we daarna bij een typisch toeristen restaurant waar we snel worden bediend, de prijzen redelijk zijn, maar het eten niet erg verfijnd. De volgende stop is een edelstenen-slijperij waar we met vijf minuten weer buiten staan. Morgen toch de gids maar even vertellen dat wij hierin niet geïnteresseerd zijn. Onze chauffeur weet dit al na verschillende vragen van hem. Sorry, maar aan ons valt in dat opzicht niets te verdienen.
We rijden vervolgens tot vlakbij het city palace, waar we 400 rupee entrée betalen. De Indiërs betalen veeeel minder. Ook hier horen we weer veel historische informatie en lopen we door een tweetal courtyards. Mooi om te zien. Een deel is afgesloten, omdat het wordt bewoond en daardoor privé terrein is. Bezoeken kan wel op afspraak en tegen betaling van 2500 rupee. Op dit terrein zijn ook een viertal poorten te zien en maak ik een 360 graden panorama.
Als laatste bezoeken we de Jantar Mantar, het observatorium (200 rupee entre). Jantar = calculatie en Mantar = formule. Hier staan immense instrumenten om de zonnetijd en astronomische en astrologische waarnemingen mee te kunnen doen. Hoe groter de zonnewijzer, hoe nauwkeuriger de tijdmeting. Dit observatorium is de grootste van de vijf in India. Een van deze vijf is helaas verloren gegaan.
Om vier uur zijn we klaar, maar vanwege de afgesloten pleinen voor de bouw van een metro zijn we pas om vijf uur in ons hotel terug. Alles bij elkaar hebben we vandaag slechts 28 km gereden. Zo'n dagje sightseeing zijn wij duidelijk niet gewend en is best vermoeiend.
Bekijk de route van vandaag.
We drinken een biertje op het terras van het hotel en bekijken het menu. De prijzen zijn redelijk, zeker voor de omgeving en het hotel waar we in verblijven. Op aanraden van andere Nederlanders die een 18-daagse Rajastan-tour maken besluiten we hier te blijven eten. Inderdaad is het niet duur, maar de kwaliteit en verfijndheid ontbreekt helaas.
Wanneer we af moeten rekenen blijkt dat voor mij de prijzen sec onder elkaar worden gezet, maar mijn reisgenoten ineens een bon met tax en fooi erop krijgen, hetgeen hier normaal is. Ik heb daardoor mazzel en ben toch al gouw 25 rupee (35 euro cent) goedkoper uit.
Lees verder over Fatehpur Sikri en Agra.
