Singalila Trek
Vervolg van Delhi, Bagdogra en Darjeeling.
Na de acclimatisatie in Darjeeling lopen we in 5 dagen de Singalila Trek. Hieronder staat het verslag van deze lodge-trekking. Per trekking-dag staat een link naar de route aangegeven. Alle routes zijn hier samengevoegd in één kaartje.
Dag 1 van de Singalila trek - Darjeeling, Maneybhanjang, Tonglu
Vandaag ben ik al om 6 uur wakker terwijl de wekker op half acht staat. Ik heb heerlijk geslapen, ben wel door een mug in mijn lip gestoken, maar voel me beroerd.
Ik heb hoofdpijn en moet prompt overgeven. Gelukkig gaat dit redelijk snel over met paracetamol en Loperamide.
Het ontbijt om half acht smaakt me in elk geval niet. Ik eet 1 droog broodje en een banaan en drink flink wat thee.
Om 8 uur vertrekken we met de bus. Geven de bagage die we niet meenemen op trek af en rijden in anderhalf uur de 25 km naar Maneybhanjang (zie route).
Dit is het beginpunt van de Singalila Ridge trek. Gedurende de rit ga ik me steeds beter voelen.
In Maneybhanjang, dat ligt op 1943 m hoogte, moeten we ons laten registreren bij de militaire checkpost. Als alle formaliteiten achter de rug zijn gaan we net na half 11 op pad.
In het begin loop ik rustig aan en dus achteraan. De eerste 2 km lopen we over de weg en stijgen we snel. Na 55 minuten rusten we in Chitrey en drinken we wat. We zijn al 500 m hoger.
Een 20 minuten later vertrekken we weer en lopen nu door het groen, over een pad niet ver van de weg. Die weg was voor het eerste gedeelte geasfalteerd, maar inmiddels bestaat die alleen uit keien en kuilen.
Hij wordt bereden door de vele Mahindra Jeeps die je in dit gedeelte van India ziet. Deze worden gebruikt voor personen-vervoer en goederen.
Lunchen doen we halverwege de route in Lamadhura. Het is dan rond half een. We hebben nu 5 km gelopen en zijn al 800 m gestegen. Maar ook weer 60 m gedaald. Die lunch bestaat uit een simpele kant en klaar noedelsoep, maar is met alle zout een prima aanvulling op onze vochthuishouding. Wat chocolade erbij, deels voor onderweg, een pakje sap en enkele worstjes. Waar we vanmorgen nog in de zon liepen bij 17 graden is het inmiddels bewolkt geworden. De mistvlagen vliegen over de helling heen.
Na de lunch lopen we geleidelijk omhoog, door de mist, waar ik onderweg toch nog ergens een panorama maak, om uit te komen in Meghma. Hier is een militaire checkpost aangezien dit tevens de grensovergang naar Nepal is. Er is een militair kamp en aan de Nepalese zijde staat een klooster. Na de registratie, waarbij ze de persoonsgegevens uit het paspoort overnemen en de route van/naar noteren, moeten we onze handtekening nog zetten. Hierna gaat de route weer flink omhoog.
Na 2 km komen we uit in Tonglu, een heel klein dorpje met enkele huizen en onze lodge.
De dragers, er zijn er vier mee voor onze vijf tassen, verteld dat Tonglu en de streek er omheen bekend staat om de medicinale planten, zowel genezend als giftig.
De lucht is er erg schoon. Dat is een welkome afwisseling met het toch wel vieze en luidruchtige Darjeeling. Tonglu ligt op 3020 m hoogte.
De hele dag kriskrossen we over de grens. De route loopt er formeel precies op. Althans, dat is de weg. Het ernaast gelegen pad ligt eigenlijk in Nepal. Niemand die zich er druk om maakt. Ik merk het ook aan mijn telefoon waarop ik 5 SMS'jes krijg van afwisselend De Nepalese tarieven, omdat ik op Ncell zit of de Indiase tarieven wanneer ik weer verbinding met Airtel heb. In Tonglu is er helemaal geen bereik.
In totaal hebben we vandaag 10,2 km gelopen in 3 uur 35 minuten, gemiddeld 2,9 km/uur. We hebben 1204 m hoogte gewonnen en zijn 135 m gedaald onderweg. De totale stijging in echte hoogte is 1100 m.
Bekijk de route van deze eerste wandeldag.
De lodge is erg simpel, ruime slaapkamers, kleine toiletten, sommige met westerse pot. De slaapkamers zijn ruim en kunnen vier of zes personen bevatten.
De bedden zijn van hout, houten planken en met een simpel matras van stro. Omdat we de enige zijn leggen we twee matrassen op elkaar en een deken er bovenop. Het is hier binnen nu 10 graden.
Een apart huisje bevat de keuken, eettafel en zitruimte. Hier brand de enige kachel, die van de oven. Dit is overigens een oorspronkelijke (maar nieuw gemaakte) klei-oven.
Hier is het warm en is er wat electra van zonnepanelen en accu's. Wassen moeten we buiten doen. De kraan komt uit de plastic ton en het water loopt het veld in.
En dan wordt dit op internet beschreven als een luxe en prima verzorgde lodge. Tsja, waarschijnlijk naar Indiase maatstaven. Ik ben nu wel benieuwd naar de rest van de lodges op de route.
Nadat we onze bedden hebben opgemaakt en ik toch maar even mijn gezicht heb gewassen wordt er warme thee geserveerd. Heerlijk. Vanavond weer een warme kruik mee in de slaapzak. Het diner wordt om half acht pas geserveerd, dus dat geeft mij tijd genoeg om dit verslag te schrijven. Totdat we worden de roepen om de mooie zonsondergang te zien. Het trekt helemaal open.
We zitten heerlijk warm bij de kachel en zien hoe er gekookt wordt. Om kwart voor zeven is het eten klaar en ga ik de overige groepsleden halen. Het diner bestaat uit soep vooraf, chapati's, frites, en een soort van groente erbij. Simpel en voedzaam. Aan het einde vragen we nog een beetje rijst (dat ze zelf voornamelijk eten).
Dag 2 van de Singalila trek - van Tonglu naar Kalapokhari
Ik ben al tegen half zes wakker. Inmiddels is het licht geworden. Als het helder zou zijn, dan zou de gids ons om 05:15 wekken voor de zonsopkomst en een mooi uitzicht over de omgeving, inclusief de Kanchengjunga range. Helaas heeft hij ons niet wakker gemaakt. Toch zie ik de zon opkomen door de wolkenmassa heen. Om 6 uur sta ik maar op en loop bij licht het naastgelegen heuveltje op. Het is vrij helder, maar onder ons, in de valleien, zien we duidelijk de wolken hangen. De Kanchengjunga range wordt gaandeweg ook zichtbaar. Na wat foto's te hebben genomen, ik maak hier ook een 360 graden panorama, gaan we ontbijten. Havermoutpap, brood met ei of jam. Vaste prik op trek in Nepal, maar kennelijk hier dus ook in India.
Om 8 uur vertrekken we. Na 55 minuten komen we langs Tumling. Vervolgens blijven we op hoogte met lichte stijgingen en dalingen. Opeens lopen Eveline en ik een bocht in het pad voorbij en gaan wat op een klein pad lijkt in.
Dat blijkt een dierenspoor te zijn. Als de rest maar niet komt, keren we om totdat we het pad zien. De rest is ons al vooruit en staat te wachten. Uiteindelijk komen we uit bij de ingang van het Singalila National Park.
Hier moeten we ons uiteraard weer registreren. We lopen tenslotte langs de grens en afwisselend in Nepal en India (onofficieel dan, formeel is het allemaal India).
Hierna gaan we sterk dalen naar Garibash dat op 2569m ligt. De route is mooi en voert door een vochtig bos met een zeer afwisselende vegetatie en vele bloemen.
Wanneer we in Garibash aankomen hebben we 8 km gelopen, zijn 600 hoogtemeters gedaald en 60 m gestegen. Hier houden we even rust om wat te drinken.
Wanneer we weer vertrekken gaan we flink stijgen, want onze lunchplek in Kaiyankata ligt op 2813m. Als we daar aankomen hebben we in totaal 578 m gestegen en alweer 800 m gedaald en 11,2 km in 3:13 uur afgelegd. De lunch is net als gister weer noedelsoep, nu wel met extra kaas en worst erbij. We zien continu mistvlagen voorbij trekken en maak daar op een gegeven moment een 360 graden panorama van.
Als we zo goed als klaar zijn met eten begint het om 1 uur te regenen. We wachten om die reden nog wat en nemen een extra kopje thee. Tegen twee uur is het weer droog en gaan we op pad om het laatste gedeelte af te leggen. Dat zou nog anderhalf uur lopen zijn. We volgen hierbij de hele tijd de weg. Eerst voor de zekerheid de regenjas maar aan, maar na 10 minuten toch maar weer uitgedaan. Na drie kwartier begint het dan toch te regenen en dus doe ik zowel mijn regenjas aan, als de regenhoes over de dagrugzak. Al snel gaat het harder regenen. Ik ben zo stom geweest om mijn gamaschen en mijn rekenboek niet aan te doen. Het gevolg is dat mijn broek al snel nat is. Nu nog die regenbroek aandoen heeft geen nut. Het gaat steeds harder regenen en het duurt dan ook niet lang voordat mijn broek doorweekt is. Maar ik ben uiteraard niet de enige. Ik heb weer genoeg geleerd: volgende keer dus gewoon alles aan doen! De weg veranderd langzaam in een riviertje en we moeten echt van steen naar steen lopen.
Als we aankomen in Kalapokhari moeten we ons weer registreren, maar we gaan eerst naar de Chewang Lodge die gesloten lijkt.
We kloppen op de deur en na enige tijd blijkt er leven binnen en worden we hartelijk welkom geheten. Natte spullen uit en snel naar het haardvuurtje, de kachel in de keuken.
Het water dampt van onze natte broeken en die drogen gelukkig vrij snel. We zijn nog niet helemaal droog als we weggestuurd worden, want er moet natuurlijk wel gekookt worden.
Om half vier is het weer droog en lopen we naar de militaire check post om ons te registreren.
Vandaag hebben we in totaal 16,4 km gelopen in 4 uur 33 minuten. We hebben vandaag in totaal 984m gestegen en 996m gedaald.
We zijn dan ook weer terug op 3021 m, vrijwel hetzelfde als waar we vanmorgen begonnen. Dat wat een makkelijker dag zou worden als gisteren is dus maar relatief.
Bekijk de route van onze tweede trekkingdag.
Ook nu hebben we net als gisteren weer drie slaapkamers. De mannen 2 om 2 en een aparte kamer voor de dame. Met extra dekens maken we het ons gemakkelijk. De slaapkamers zijn echter beduidend kleiner dan die van gisteren. Het is dan ook even passen en meten met onze bagage, die we op het derde bed zetten. Loopruimte is er niet.
Om 7 uur wordt het diner geserveerd. Dat bestaat uit mie en rijst met een beetje groenten. Vooral de mie smaakt erg goed.
Om half negen gaan we op bed.
Dag 3 van de Singalila trek - van Kalapokhari naar Sandakphu
Vandaag kunnen we uitslapen, want we hebben maar een klein stukje af te leggen. Ik slaap heerlijk en wordt om half zes wakker waarna ik weer indommel en om zeven uur op sta. Het bed is wel hard helaas, en daardoor ben ik wat stram. Om 8 uur krijgen we ontbijt: havermoutpap met stukjes banaan erin, hetgeen een erg lekkere combinatie is. Daarnaast Tibetaans brood en jam. Een prima ontbijtje dus.
Om negen uur vertrekken we voor de 6 km naar Sandakphu. Na zo'n 25 minuten komen we door een dorpje en na een uurtje bij de controle post Bikeybhanjan waar de trekking permit van het Singalila park weer moet worden gestempeld. Hier staat ook een kleine stupa. Dit hele stuk lopen we heerlijk in de zon en het uitzicht is prachtig. Naar links kijken we Nepal in en zien daar vele bergruggen achter elkaar liggen. Op dit stuk van de route maak ik hiervan ook een 360 graden panorama. We hebben nu al 3 van de 6 km gehad en dat is nagenoeg allemaal geleidelijk aan omhoog gegaan. Volgens de gids zouden we 2 km geleidelijk omhoog lopen en 4 km stijl omhoog. Dat stijle gedeelte zou dan hier moeten beginnen. Bij deze controle post zijn ook vele medicinale planten aangeplant. Hiervanaf kunnen we zowel India als Nepal inkijken. Deze ridge is de grens en vlak nadat we weer vertrokken zijn lopen we langs een grenspaal. Hier zien we aan beide zijden van deze paal een weg lopen, dus een in Nepal en een in India.
We blijven, behoudens een enkele afkorting, de weg volgen. Soms is deze voorzien van stenen, maar vaak ook alleen van zand gemaakt. De weg met vele kuilen wordt nog altijd bereden door vier-wiel voertuigen, voornamelijk de Mahindra jeep en oude Land Rovers.
Er zitten tot wel negen mensen in met bagage op de laadklep of op het dak gebonden.
Wij lopen gestaag omhoog, hetgeen steeds vermoeiender wordt vanwege de hoogte. We gaan naar 3600 m.
Na een laatste bocht in de weg komen we om half twaalf uit in Sandakphu. Was het vanmorgen nog zonnig, nu trekken steeds meer mistvlagen over het is nog net geen tien graden meer. Ook in Sandakphu moeten we ons eerst weer registreren.
Het dorpje ligt echt op de grens van Nepal en India. De logde waar wij verblijven ligt op een prachtige punt van het dorp met een schitterend uitzicht. Van onderaf hebben we deze al gezien en gefotografeerd. Deze Sherpa Chalet Lodge ligt in Nepal.
We eten hier wel, maar helaas moeten wij slapen in een naastgelegen gebouwtje dat weer in India ligt. Jammer, ik had graag nog twee nachten in Nepal overnacht. Het wordt mij niet duidelijk of dat niet mag, of dat dit zo gereserveerd is vanwege kosten of iets dergelijks.
Er hangt hier in het dorp ook een spandoek met een leuke spreuk erop:
Imagine if trees gave free wifi
we would be planting so many trees
and probably save the planet too.
Too bad they only produce the oxygen that we breathe.
Op de lodge staat dat we op 3626m zitten, mijn gps geeft 3580m aan en de hoogtemeter in mijn horloge 3594m. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen: 3600m dus.
Vandaag hebben we 5,7 km in 2:03 uur gelopen, waarbij we 675 m gestegen en 121 m gedaald zijn.
Bekijk de route van Kalapokhari naar Sandakphu.
Nadat we onze kleine kamers hebben ingericht, die ook weer twee of drie bedden bevatten met voldoende ruimte ertussen, gaan we om één uur lunchen. Vandaag staat er pasta met groente op het gerecht, en soep vooraf. Het smaakt mij prima. Helaas is het in de lodge ook koud. Buiten hangt er veel mist. Toch komt heel af en toe de zon erdoorheen, maar dat is te weinig om onze zonneladers te kunnen opladen. Jammer, want nu kunnen we ook geen kleding wassen (het droogt namelijk niet). De rest van de middag blijft het bewolkt, met in de verte soms een donderklap.
Om twee uur gaan we toch nog even een stukje wandelen (zie route). In de lodge is er geen verwarming vreemd genoeg, dus de enige manier om warm te blijven is wandelen. We lopen de weg richting Phalut op, waarschijnlijk dezelfde route die we morgen ook doen. Na 800 m begint het heel lichtjes te spetteren. Dit is voor ons het moment om terug te keren. Na in totaal 1,8 km en een half uurtje zijn we terug bij de lodge en precies dan gaat het wat harder regenen. Het was dus een goede keus om terug te keren.
De middag blijven we in de lodge. Op het eerste gezicht lijkt de staff wat afstandelijk. Ook wanneer we hete chocolademelk bestellen lijkt dat niet van harte te gaan.
We verblijven nog een tijdje in de koude lodge, want er is geen verwarming en daar verbazen we ons wel over. Is dit nu je klanten hartelijk welkom heten? Het blijkt een vooroordeel leren we later. De rest van de dag blijven we op de kamer, warm in de slaapzak.
Tegen zes uur gaan we terug naar de lodge. Hier zit Neeraj, onze gids, nu in het keukengedeelte bij het enige kacheltje. Ik vraag of ik erbij mag komen zitten.
Uiteraard is dit geen probleem en de eigenaren maken graag plaats voor ons, zodat we ook van de warmte van het kacheltje kunnen genieten. Wat dat betreft hebben we de Indiase lokale bevolking, althans in dit gebied, als zeer gastvrij en vriendelijk ervaren.
We raken aan de praat met elkaar terwijl er voor ons gekookt wordt. Het blijkt dat de parkwachters en de overheid het branden van hout in het nationale park niet toestaan.
Om die reden hebben de eigenaren de potkachel die ze in de zitruimte hadden staan moeten afbreken en mogen ze ook niet meer op hout koken. Dat doen ze nu op gas en op olie.
Dat laatste proef je in het gekookte drinkwater. We kopen dus toch maar de flessen drinkwater. Jammer, want dat is ook niet heel goed voor het milieu.
De eigenaren hebben vier zoons van wie er een studeert en drie inmiddels getrouwd zijn. Dat trouwen doen ze ook over de grens. Ze wonen en werken ook aan weerszijde van de grens. Feitelijk wordt er geleefd alsof er geen grens bestaat.
De militairen die de grens bewaken zijn dat gaan doen ten tijde van de Maoïstische onrust in Nepal van de jaren 80 en 90. Nu is alles rustig, maar zijn de controleposten gebleven.
Om 7 ur wordt het diner geserveerd dat bestaat uit rijst, gemixte groente waaronder bloemkool en aardappel, en pasta met stukjes ei en kip. Na een kopje thee gaan we om half negen slapen.
Dag 4 van de Singalila trek - een rondje Sandakphu
Na een heerlijke nachtrust, ik heb toch maar mijn matje op het harde bed gelegd, staan we om half zeven op. Het is nog enigszins helder en zien de Three Sisters en de Kanchengjunga range liggen. De Everest verder naar het westen, maar ook een deel van India, ligt al achter de wolken. Nadat ik me gewassen heb blijkt dat de mist wel erg snel op komt zetten en nog geen half uur later is alles onzichtbaar geworden.
Om half acht ontbijten we met cornflakes met melk en een pannekoekje. Thee of koffie maakt het ontbijt compleet.
Iets na acht uur vertrekken we toch om een stukje te wandelen, maar we vragen ons wel af hoe lang het nog droog blijft. We lopen Sandakphu uit in de richting van Phalut.
Na enige tijd lopen we de helling op in de richting van wat uitzichtpunten. Hier staat ook een simpel bordje dat ons hierop wijst. We komen uit bij een gehucht waar enkele herdershutjes staan.
Onze dragers verblijven hier ook. Net als we daar aankomen begint het lichtjes te spetteren. We besluiten die druppels even af te wachten en maken foto's van een van de herder met een kindje en van de binnenkant van het simpele hutje dat tevens als restaurantje dienst doet.
Ook hier worden we meteen gevraagd om bij het vuur de komen zitten en schuiven de eigenaren op om plaats te maken. We lopen weer naar buiten, want we willen die mensen niet tot overlast zijn. Zij stoken echter wel hout en koken hier ook op.
Wanneer het weer droog is durven we het aan om verder te lopen. We volgen de weg richting Phalut en zo nu en dan klaart het toch op, waardoor we mooie uitzichten hebben op de omliggende heuvels en hun vegetatie.
Helaas blijven de bergen aan de Indiase en Nepalese zijde voor ons verborgen. Jammer, want in oktober zou het normaal gesproken helder moeten zijn, maar ook hier schuiven de seizoenen op.
Uiteindelijk lopen we een afstand van 4,2 km in 1:21 uur totdat we omkeren. Om kwart over elf zijn we terug in Sandakphu en hebben we 8km gelopen in 2:26 uur en zijn we 354 m gestegen en gedaald. Het hoogste punt lag op 3601 m volgens de gps.
Bekijk de route van dit rondje Sandakphu.
Vijftien minuten nadat we terug zijn in Sandakphu begint het dan toch te regenen. Flinke druppels vallen er. We zijn blij op tijd omgekeerd te zijn! Na 20 minuten is het weer droog, maar is de mist nog dikker geworden.
De temperatuur blijft steken op een graad of vijf. Toch blijft het ook de rest van de middag zo af en toe zachtjes regenen. Een middagdutje is dan vrijwel het enige wat je kunt doen, want de slaapzak houd je warm.
Iets na vieren ga ik toch maar een kopje thee halen. De gids had hetzelfde idee, waardoor we even met elkaar kunnen kletsen. Midden september was het slecht weer, eind september prachtig en nu alweer slecht. Hij begrijpt het ook niet.
Om deze reden hebben we eerder vanmiddag al overlegd en besloten dat we morgen om 7 uur in plaats van om 8 uur vertrekken voor onze afdaling naar Rimbick. Doel is droog aan te komen en in de ochtend nog wat van het betere weer en dus uitzicht te kunnen genieten.
Rond vier uur wordt het droog en steekt er wind op. Tegen etenstijd is het overal helder. Het diner bestaat uit soep en nasi. Na de thee is het bedtijd.
Dag 5 van de Singalila trek - van Sandakphu naar Rimbick
Zonsopkomst
De wekker staat op kwart over vijf. We willen de zonsopkomst zien en de mogelijke rode gloed die dat geeft om de Kanchengjunga en overige bergen. Die gloed blijft uit, maar de zonsopkomst is mooi. Het is een koude nacht geweest. De ijspegels hangen aan het dak. In de slaapkamer is het vijf graden. We zien een groot aantal bergen van de Himalaya-keten, van voorbij de Mount Everest in het westen (op een afstand van 145 km) tot en met voorbij de Kanchengjunga range (op een afstand van 68 km) in het oosten en alles wat daartussen ligt (125 km in lengte). Uiteraard maken we vele foto's waaronder een 360 graden panorama.
Na het lichtschouwspel is het wassen, opruimen en ontbijten. Dat komt iets later dan gepland waardoor we ook later weg gaan. Niet om zeven uur zoals gepland, maar pas rond kwart voor acht. Inmiddels gaan een groot aantal bergen alweer schuil achter wolken, maar veel daarvan zullen wij toch niet zien, omdat we vandaag afdalen door de bossen naar Rimbick.
Van Sandakphu naar Gurdum
Het eerste gedeelte van de tocht begint meteen in een omvangrijk bosgebied met een zeer afwisselende vegetatie. We dalen ook meteen sterk over wat afwisselend een mooi pad is, voorzien van traptreden en aan elkaar gelegde stenen, en een modderpoeltje zou kunnen zijn bij regen, maar nu nog steeds glad is van de regen van gisteren. Sommige delen gaan over een stuk pad van aaneengesloten boomstammetjes. Na een uurtje dalen komen we bij een stuk aan waar links een bamboebos staat afgewisseld met diverse bomen. We horen een gegrom en horen een dier wegschieten, maar zien het helaas niet. In de boomtop zien we iets wat lijkt op een nest danwel kaalgevreten takken. We vermoeden dat we een zwarte beer hebben gehoord. Even verderop houden we een korte pauze om wat te eten en drinken en weer te hergroeperen. Dat laatste is nodig, omdat de dragers de weg weten, maar onze gids Neeraj hier ook nog nooit geweest is. Het blijkt dat we allemaal redelijk snel lopen, want er zit vrijwel nooit meer dan vijf minuten tussen de eerste en de laatste in de groep.
Onderweg maak ik diverse foto's en een 360 graden panorama. Na een afdaling van 1300 hoogte meters komen we om half elf aan in Gurdum. Helaas heeft de gps in het begin de hoogte niet geregistreerd, waardoor ik niet exact weet hoeveel meters we onderweg gestegen en gedaald zijn. Ik hou het maar op alleen dalen, want de stijgende meters waren toch beperkt. We hebben 8,4 km gelopen (of beter gezegd gedaald) in 2,5 uur en zijn nu 1300m lager. In Gurdum is er tijd voor een koffie/thee stop. Het is hier 15 graden en zonnig, waardoor we weer lekker buiten kunnen zitten. Wij kiezen voor water en frisdrank, want het is toch best zweten geblazen. Ook afdalen is zwaar. Voor ons, maar nog meer voor onze dragers met onze bagage.
Van Gurdum naar Rimbick
Na een goed half uur vertrekken we weer. Het grootste deel van de route gaat nu op en neer. We dalen af naar de rivier de Shiri Kola die we over een betonnen bruggetje oversteken. Hier maak ik ook een 360 graden panorama. Niet veel later volgen er nog enkele van dergelijke bruggetjes die gaan over de beekjes die water naar de rivier brengen. Het is nat in het bos en de vegetatie is daardoor erg rijk.
Uiteindelijk komen we uit in een dorpje met de naam Upper Sepi. Hier zit de lokale bevolking buiten rond twee dames die stenen aan het klein slaan zijn. Wij hebben geen idee waarvoor dat is. Er ontstaat een leuke situatie waarbij wij evenzeer een bezienswaardigheid voor hen zijn als zij voor ons. We nemen diverse foto's en een filmpje op en er wordt veel gelachen, met name door de lokale bevolking. Wij vermoeden dat ze de nodige grapjes over ons maken. We drinken er thee en eten een maïskolf die Neeraj ons bezorgd. Geen idee of dat door hem betaald is, of dat het de gastvrijheid van de bevolking is.
Na deze korte pauze gaan we weer verder door het bos, op en neer. Het uitzicht op de omgeving is prachtig. We moeten oppassen niet uit te glijden over de gladde stenen en houten balkjes of de vochtige aarde. We kijken af en toe door open plekken in het bos naar de overzijde van de vallei en zien de terrasbouw. Die is er uiteraard ook aan onze kant en we lopen dan ook langs wat velden waar verschillende waar verbouwd wordt. Via het dorpje Jaulegoan komen we in een steeds gecultiveerder gedeelte uit. Dit is het voorportaal van Rimbick.
Tegen drie uur lopen we dan Rimbick binnen. Toch iets later dan gedacht. We hebben er zeven uur over gedaan. De netto looptijd is 5:28 uur en de afstand 18,6 km (= 3,4 km/u gemiddeld). Tussen Gurdum en Rimbick hebben we toch nog 470m gestegen en 885m gedaald. De totale daling vandaag is 1700m!
Bekijk de route van de afdaling van Sandakphu naar Rimbick.
Rimbick
Rimbick is een leuk stadje, of moet ik zeggen dorpje? We gaan meteen naar de Sherpa Lodge waar we vannacht slapen. Dan terug de stad in om wat te eten. Het restaurant aan het einde van de dorpsstraat is helaas gesloten. We zoeken nog wat en komen uit bij een heel klein lokaal eettentje. Neeraj vraagt of we iets kunnen eten. Geen probleem en dus worden er voor ons dumplings gemaakt en krijgen we noodlesoep. Zo zijn we weer een er wring rijker, want zelf zouden we niet zo snel hier naar binnen gegaan zijn.
Na de lunch lopen we naar de militaire controlepost om ons te laten uitschrijven uit de Singalila Ridge trek. Dat betekent dat onze gegevens als naam, paspoort en visa nummer weer in een enorm groot boek/schrift worden genoteerd en we onze handtekening moeten zetten. Geen idee wat er met deze data na afloop gebeurt. Ook vragen we ons af wat er gedaan wordt wanneer het boek vol is. India, land van bureaucratie.
We gaan teug naar het hotel en genieten van de warme douche. Wat een verkwikking na vijf dagen simpele lodges en afzien ten aanzien van persoonlijke hygiëne.
We kopen nog wat spullen voor onze lange autorit die we morgen voor de boeg hebben. Helaas is het nu te laat om nog wat kleding te wassen. Dat doen we dan maar in Yuksom.
We maken de fooi voor onze dragers gereed: 150 rupee per drager voor deze vijf dagen. Dat is ongeveer overeenkomstig het advies van Snowleopard voor deze India-reis. Die moeten we zo voor of na het eten nog even aan ze geven.
Om zeven uur eten we in het hotel waar we verblijven. We krijgen een gewone maaltijd bestaande uit rijst, dahl, en drie soorten groente met iets van boontjes, postelein en nog iets. Daarnaast nog wat brood. We kunnen net zoveel opscheppen als we willen. Een biertje erbij maakt het geheel compleet.
Van Rimbick reizen we naar Pelling en Yuksom.
