Van Siliguri naar Delhi
Vervolg van Gangtok, Kalimpong en Siliguri.
Dag 22 - Van Siliguri via Bagdogra naar Delhi
Half zeven word ik wakker. Het bed was heerlijk. Geen hond gehoord vannacht. De douche werkt uitstekend. Het ontbijt in buffetvorm is redelijk. De keuze beperkt, de koffie slap. Het eerste broodje zwart getoast, omdat die niet automatisch meer naar buiten springt wanneer het klaar is. Je moet er wel even bijblijven. Met alleen boter en jam smaakt het toch best. Er is zelfs vers fruit (watermeloen en ananas). En uiteraard divers warm Indiaas eten, maar daar vind ik het nog wat vroeg voor.
Vreemd genoeg is het zelfs om half negen nog rustig op straat. De meeste winkeltjes en marktkramen zijn nog niet open of bezet. Mijn tas is er weer één geworden en staat klaar voor de vliegreis naar Delhi.
We verrekken rond half tien. Het is zaterdag en dus rustiger op de weg dan gisteren. Toch loop het verkeer soms vast. Desondanks leggen we de 16 km naar het vliegveld van Bagdogra af in nog geen 40 minuten.
Vlak voordat we het vliegveld oprijden zien we nog vele dames in het veld met theeplanten de blaadjes ervan plukken. Eenmaal voor de terminal nemen we afscheid van onze gids en chauffeur.
Bekijk de route naar het vliegveld.
Vliegen van Bagdogra naar Delhi
Zodra we naar binnen willen lopen begint de bureaucratische rompslomp. Er staat een beveiligingsmedewerkster / militair bij de deur om de tickets en paspoorten te controleren. Eveline heeft geen print bij zich (we hebben toch e-tickets?) en moet dus naar het naastgelegen kantoortje van Jet Airways om haar e-ticket te laten printen. Pas na hernieuwde controle mag ook zij naar binnen.
In de vertrekhal op de begane grond lopen we eerst naar het punt waar onze ruimbagage door de scanner gaat. Die krijgt vervolgens een veiligheids-sticker om het slotje. Bij die tassen waar geen slot op zit wordt er een tiewrap door de ritssluitingen gedaan. Hoe we die er weer af moeten krijgen zonder mes of schaar (want die zit in de bagage) is ons een raadsel. De sticker gaat bij mij niet alleen om mijn slotje, maar daarbij worden ook nog de lipjes van de ritssluiting gevoegd. Dat wilde ik juist niet, omdat dit de kans op breuk verhoogd. Wegduwen lukt helaas niet. Meteen hierna wordt er ook nog een nylon band strak om de zak getrokken bij iedereen. Maar mijn tas is toch al helemaal ingepakt zonder uitsteeksels? Nee het moet zo, dus doen we dat. Pffff, simpel volk.
Dan naar de incheckbalie waar een allervriendelijkste dame ons helpt om in te checken. We hebben met zijn vieren in totaal 8 kilo overbagage. Sipke staat bij een andere balie en die dame is wat strenger. Hij heeft vijf kilo overbagage, maar moet ook nog zijn handbagage wegen. Die extra drie kilo wordt hem echter niet aangerekend.
We moeten naar het kantoortje van Jet Airways om dit te betalen. Voor Sipke is dat 1750 en voor ons samen 2800. Beiden dus 350 rupee per kilo. Ik betaal in een keer en krijg het geld later van mijn reisgenoten terug in euro of rupee.
Het betaalbewijs moet weer naar de dame aan de checkin-balie ter controle en dan kunnen we naar boven naar het restaurant. De vlucht zou om 12 uur gaan volgens ons ticket, maar die is verplaatst naar 13:20. Moeten we nog langer wachten. In Delhi de stad nog ingaan zal nu lastig worden.
We lopen naar boven en gaan door de Security check. Hier speelt willekeur weer een grote rol. Zo mag Sipke zijn bergschoenen aanhouden, maar moeten Ron, Eveline en ik deze uit doen. Sipke moet zijn doosje lucifers inleveren terwijl Eveline haar drie doosjes mag houden. Bij mij vragen ze om al mijn elektronica uit mijn tas te halen. Ik had nog de zak met kabels en stekkers en de zak met de powerbank en solar-lader er in laten zitten. Die haal ik er uit waarna mijn tas alsnog door de scanner gaat, maar mijn elektronica niet verder wordt besnuffeld.
Als we gecontroleerd zijn gaan we naar het restaurant. Het is formeel "Bagdogra Military Airport" en dus staan er diverse grote borden dat het verboden is te fotograferen. Uiteraard kan ik dat niet laten wanneer er een vliegtuig van Royal Bhutan Airways vlak voor de terminal staat. Ik probeer het vanuit het restaurant, maar de ober komt direct naar me toe om het me te verbieden. Dan maar vanuit de toilet-ruimte. Helaas hangt daar wel gaas voor de ramen waardoor het beeld wat zwarte vlekjes vertoond.
Om kwart voor één land onze kist en begint het boarden. Keurig netjes stijgen we om half twee op. We worden voor het taxiën wel nog gewaarschuwd om geen foto's te maken, maar de Ilyushin 76 van de Indian Airforce vraagt daar wel om.
Het wordt een prachtige vlucht. Vanmorgen was het helder en onbewolkt. Op ons verzoek hebben we stoelen aan de rechterkant van het vliegtuig gekregen. Aan de horizon zien we eerst wolken, maar gaandeweg de vlucht zien we er de toppen van de Himalaya reuzen bovenuit steken.
We kunnen de vele ketens onderscheiden, maar niet thuisbrengen wat welke keten nu exact is. Ron maakt diverse foto's, omdat hij bij het raampje zit.
Bij Delhi blijkt de lucht enorm vies te zijn. Door de smog, het is 28 graden, zit alles dicht en zien we nauwelijks iets.
Een kleine twee uur na ons vertrek uit Bagdogra landen we in Delhi en om half vier staan we aan de gate. De bagage is snel beschikbaar waarna we naar buiten lopen.
De taxi en het hotel in Delhi
Zowel binnen als buiten is er wederom niemand met onze naam of de naam van Snowleopard op een bordje te vinden. We wachten niet af en lopen naar de taxi standplaats. De eerste, commerciële taxi service zegt dat het ongeveer 400 rupee is naar ons hotel.
Wij hebben nu nog geen idee over de afstand en locatie. We vragen nog wat mensen, vragen of er een shuttlebus is, maar komen toch weer op een taxi uit. Dit keer lopen we naar de police pre-paid taxi service balie. De agent schrijft een bon van 250 rupee per taxi uit.
We hebben er twee nodig, want zijn met vijf personen plus bagage. We kunnen elke zwarte taxi nemen. Zo gezegd zo gedaan.
We rijden weg en het geharrewar begint. Ze weten niet waar het hotel ligt (Four Points by Sheraton). We rijden een stukje, in de goede richting naar later blijkt en ze moeten het nog even vragen. Dan blijkt het ineens veel verder te zijn dan waar het ticket recht op zou geven.
Dat zou namelijk allen voor de airport-wijk zijn. Ja ja, dat zal wel. Hij wil 100 rupee extra. Nou niet dus. Ik zeg dat ik de politie vertrouw, daar een ticket van gekocht heb, en die agent het wel zal weten. Ik vraag aan de chauffeur of hij de politie vertrouwd.
Dat kan hij moeilijk ontkennen. Maar hij wil toch echt meer geld. En ik wil niet meer geven. Hij belt het hotel om te vragen waar het is. Ik krijg de hotel manager (of misschien wel een handlanger) te spreken die weer de chauffeur wil spreken.
Vervolgens rijdt de chauffeur ons naar het hotel. De afstand is alles bij elkaar 9,7 km. Deze legt hij in 30 minuten af, inclusief het stoppen, vragen, zeuren, enzovoort. Onderweg blijft hij zeuren. En blijf ik aangeven naar het hotel te willen.
Zodra we voor de poort van het hotel staan zegt de chauffeur ineens poeslief dat dit toch de juiste wijk voor het tarief is en dat hij geen leugenaar is. Ja ja. Hij rijdt naar binnen en Willy geeft de chauffeur 100 rupee, terwijl ik aangaf dat niet te doen.
Eveline en Sipke, die in de andere taxi zaten, geven niks. We laden alles uit en lopen het hotel in. De chauffeurs komen nog achter mij aan, maar ik houd voet bij stuk. Hij krijgt geen cent extra.
Als we later aan de receptie staan komt er een ander stel binnen. We horen tot op de letter exact hetzelfde verhaal. Dit is dus wel de scam van dit moment.
Bekijk de route van het vliegveld naar het hotel.
Dat hotel ingaan is ook nog een belevenis op zich: eerst moeten alle tassen door de scanner, ruimbagage en handbagage. Hotel Security wordt er gezegd. En ook wij worden met de handscanners gecontroleerd. Waarom deze controle zo strikt is wordt ons niet duidelijk.
Aan de receptie worden we vriendelijk geholpen. We vragen wat een extra kamer kost, maar hebben geen zit om de 6800 rupee te spenderen en dus deel ik mijn kamer met Ron. Op mijn kamer pak ik wat spullen uit. Sipke en Willy bestellen ondertussen een biertje en slaan stijl achterover van de prijs van 450 rupee voor een 30 cl. flesje. We betaalden nog geen 200 rupee voor de 600 cl. in Sikkim en West Bengalen! Bij de receptie zei men dat ons ontbijt niet inclusief is. Dat kost 600 rupee en het buffet vanavond kost dik 1400 rupee. Bizar!
Die receptie helpt ons overigens perfect. Ik vraag om Snow Lion te bellen en ze kiezen probleemloos drie verschillende nummers voor mij. Het eerste is niet van de juiste persoon. Het tweede wordt niet opgenomen en het laatste is juist. De meneer, Vinayak, komt morgen zelf naar het hotel. Hij heeft geen airport transfer geregeld. Zijn service start morgen. We spreken om kwart voor acht af. Hij zal zelf uitleg geven en zijn chauffeur aan ons voorstellen.
Dineren en afscheid nemen
We kiezen voor het alternatief en bestelen via de allervriendelijkste receptie-medewerkers een taxi om naar Cyber City in Gurgaon te gaan. Dit is een wijk enkele kilometers verderop. De bestelde taxi voor vijf personen zou een sedan moeten zijn, maar er komt een Suzuki Alto.
Dat moet lukken en dus persen we ons erin. Eerst met de chauffeur onderhandelen, waarbij de receptionist uitstekend helpt. We besluiten de meerprijs te betalen plus 100 rupee voor de vijfde persoon, omdat hij eigenlijk maar met maximaal vier passagiers mag rijden. Oké, vooruit.
Maar die chauffeur wilde wel eerst 400 rupee hebben: de meterprijs van 200 plus nog 200 voor persoon vijf. Toen werd het de meterprijs van 270-280 plus 200. Ja ja. Uiteindelijk bleek de meterprijs inderdaad 206 rupee te zijn, plus de afgesproken 100 extra. Ik betaal hem 330 rupee, omdat hij ons zo netjes bij Cyber Hub heeft afgezet. De afstand is 9 km.
Dat rijden over de snelweg is ook nog een belevenis. Van links naar rechts, van vier naar tien banen, schuin over alles heen de op- en afritten nemen. Onderwijl de spookrijders ontwijkend. Pfoei, rijden is hier best lastig.
Bekijk de route van het hotel naar Cyberhub.
We lopen dit food court achtige gebied met vele restaurants binnen (na ook hier weer de oppervlakkige beveiliging en controle van personen en tassen doorstaan te hebben), van McDonald en Starbucks tot en met lokale Indiase specialiteiten restaurants, van burger en pizza tot culinair met wijn en dergelijke. Keus genoeg en op het oog goedkoper dan in het hotel. We kiezen voor restaurant Sodabottleopenerwala en eten er heerlijk. De muziek is goed. De sfeer gezellig en het personeel vriendelijk. De Iraanse origine blijkt uit de Farsi naam ":walli" en uit de gerechten. De subtitel van het restaurant is dan ook "Bombay Irani Café and Bar". Uiteindelijk blijken we niet goedkoper uit dan in het hotel en rekenen toch 7700 rupee af. Dat is dus dik 20 euro per persoon! Maar het was er wel veel gezelliger en de opbrengst komt ten goede aan de lokale ondernemer en gaat niet naar de eigenaar van Sheraton. Zelf heb ik een Spicy Mushroom On Khari als voorgerecht en als hoofdgerecht een Vegetable Patio met daarbij een schaaltje rijst. De eigenaar verklaard ons de naam van het hotel en adviseert ons om in Jaipur bij JockeyRani poppen te kopen voor 200 tot 300 rupee. Ze vragen er wel 800 voor, maar 200-300 is de juiste prijs. Hij weet het, want hij heeft anderhalf jaar in Jaipur gewerkt. We zullen zien.
Nu moeten we nog met de taxi terug naar het hotel. We vragen het bij de uitgang en worden netjes geholpen door de valet parking begeleiders. Ondertussen heeft Sipke al een taxi aangehouden en 400 rupee onderhandeld.
Naar later blijkt is het een taxi van Uber. Bij het hotel betalen we (na 6 km rijden) inderdaad 400 en worden bij binnenkomst van het hotel weer gescand.
Bekijk de route van Cyberhub naar het hotel.
We kletsen daar nog wat met Sipke en Willy die om iets na tien uur in een taxi stappen naar het vliegveld. Ook nu weer is er een misverstand met de chauffeur.
De receptionist is duidelijk niet blij met de voorgereden wagen, omdat het voor ons lijkt alsof de taxi vergunningen stickers niet kloppen.
Ze nemen toch deze wagen, maar de receptionist drukt de chauffeur wel op het hart hen netjes en voor normaal metertarief naar de luchthaven te brengen. Hij waarschuwt ook de passagiers hier nog eens uitdrukkelijk voor. Keurig, keurig!
Pal voor onze kamer is er een feest aan de gang. Dat zou tot elf uur maximaal moeten duren. En inderdaad wordt de live muziek met flitsende lampen tegen die tijd uitgeschakeld.
Het verslag van vandaag is af en dus is het bedtijd geworden.
Lees verder over Delhi en Jaipur.
